- طلیعه 1
- انگیزه، در رسالت قلم! 2
- اشاره 6
- بخش اول:ابوطالب اسوه مقاومت وپایمردی 6
- اشاره 7
- نام و القاب ابوطالب علیه السلام 7
- فصل اول 7
- پدر و مادر ابوطالب 9
- ولادت ابوطالب 9
- افتخار کفالت 11
- فاطمه بنت اسد 13
- فرزندان ابوطالب 14
- وفات ابوطالب 15
- مزار ابوطالب 16
- سال حزن 16
- فصل دوم 18
- اشاره 18
- مقدمه 18
- 1. کانون گرم و کودک بی پناه 19
- 2. ابوطالب، تنهاترین حامی 21
- اشاره 21
- 1 _ 2 : پایمردی در حراست از جان پیامبر 22
- 2 _ 2 . مشاور فرهیخته 23
- 3 _ 2 . نخستین گام پیروزی در سایه مقاومت ابوطالب 25
- 4 _ 2 . شکایت قریش و عکس العمل ابوطالب علیه السلام 26
- 5 _ 2 . خون بهای محمد صلی الله علیه و آله 28
- 6 _ 2 . بسیج عمومی و عزم پولادین ابوطالب علیه السلام 29
- 7 _ 2 . تکذیب و تصدیق! 31
- 8 _ 2 . قطعنامه ای ننگین و دژ مقاومت 33
- 1. آزارِ بستگانِ مسلمان 37
- فصل سوم 37
- اشاره 37
- 2. اشرار قریش و عثمان بن مظعون 38
- 3. بیمه شدن پناه جویان حبشه 39
- اشاره 41
- 4. دعوت نجاشی به اسلام 41
- 2 - 4 . رسول خدا و نماز برای نجاشی 43
- 1 - 4 . اعتراض اهالی حبشه 43
- 3 _ 4 . استغفار برای نجاشی 44
- بخش دوم:ابوطالب ، تجلی ایمان 46
- اشاره 46
- مقدمه 47
- مفهوم واژه ایمان و کفر 48
- فصل اول 54
- اشاره 54
- 1. نعمت شفاعت و ابوطالب 54
- 2. نور ابوطالب در بهشت 57
- 4. محکم ترین دفاع از ابوطالب 59
- 3. ابوطالب و بت پرستی 59
- امام باقر علیه السلام 61
- موضع گیری امامان دیگر 61
- امام سجاد علیه السلام 61
- ضحضاح و تکذیب امام صادق علیه السلام 63
- واکنش امام رضا علیه السلام 64
- 5. شهادت ابن عباس 66
- 6. ابوطالب، ایفاگر نقش اصحاب کهف 67
- 7. شهادت به صداقت و رسالت رسول خدا 69
- 8. اسلام آوردن به زبان حبشه 70
- 9. دعای شِفا 71
- 11. جزای خیر 72
- 10. رجاء کل خیر! 72
- 12. ابوطالبِ موحد 74
- 13. بی یاوری 75
- 14. نماز جماعت 76
- 15. «اشعار» و «رفتار»، پنجره ای به سوی ایمان! 78
- 16. از بعثت 79
- فصل دوم 80
- اشاره 80
- 1. راستگویی و صداقت 81
- 2. دروغ هرگز 82
- 3. بی مانند 83
- 4. درخت آسمانی 85
- 5. درد فراق و اتمام حجت بر قریش! 86
- 6. تصدیق در میدان عمل! 87
- 7. بشارت به رسالت! 89
- 8. استشهاد رسول خدا به اشعار ابوطالب 90
- 9. ابوطالب و نشانه های خارق العاده 92
- اشاره 92
- 1_9 . نظاره گر ستایش عبدالمطّلب 93
- 2 _ 9 . مجد محمد صلی الله علیه و آله از نگاه عبدالمطّلب 94
- 3 _ 9 . گواهیِ راهب به رسالت محمد 95
- 4 _ 9 . تا طلوع 95
- 5 - 9 . از غذا 96
- 6 _ 9 . شاهد طلبِ باران 97
- 7 _ 9 . مدال افتخار کفالت فرستاده خدا 97
- 8 _ 9 . تو مبارک هستی 100
- 9 _ 9 . شنود اسرار جدید از بُحیرا 100
- 10. به محاکمه کشیدن وجدان قریش 104
- 10 _ 9 رهایی از تشنگی 104
- اشاره 107
- 11. مباهات به پدر 107
- 1 _ 11 . برتری ابوطالب بر عفان 108
- 2 _ 11 . ابوطالب و ابوسفیان 109
- 3 _ 11 . ذریه ابراهیم علیه السلام 111
- 4 _ 11 . حاضر جوابی عقیل 113
- اشاره 116
- 12 - واپسین کلام 116
- نقد و تحلیل 119
- اشاره 128
- 13. جلوه ایمان در زبان شعر 128
- 1 _ 13 . ایثار علی 129
- 2 _ 13 . مدح پیامبر صلی الله علیه و آله ، در قصیده لامیه 130
- 3 _ 13 . خطاب به نجاشی 131
- 4 _ 13 . هشدار به بنی کعب 132
- 5 _ 13 . محمد مصطفی 133
- 6 _ 13 .برترین دین 134
- فصل سوم 136
- اشاره 136
- 1. اعتقاد درونی 138
- 2. مصلحت اهم یا تقیه؟ 140
- چکیده 146
- کتاب نامه 147
شده است و شیعیان هیچ گاه در رستگاری ابوطالب تردید نداشتند. سوءالات بزرگان شیعه از امامان علیه السلام نیز برای روشن ساختن اذهان توده مردم بوده است؛ زیرا مقصود از واژه «الناس» که در روایات به صورت استعاره به کار رفته، غیر پیروان اهل بیت بوده اند.
ولی طبیعی است که تبلیغات مسموم، آن هم به گونه ای گسترده با پشتوانه زر و زور و تزویر، گاهی آثار منفی خود را حتّی بر شعییان نیز می گذارد، و شاید یکی از کسانی که تحت تأثیر قرار گرفته باشد، ابان بن محمد بوده، که با حالت تردید به امام رضا علیه السلام می نویسد: «جعلت فداک انّی شککت فی ایمان ابی طالب» ولی سپاس خدایی را که اگر «ظلمت» آفرید، محو آن، را به وسیله «نور» قرار داد. و دیدیم که چگونه امام «رستگاری جَدّش ابوطالب» را اثبات کرد.
آری، به راستی، اگر تاریخ تشیع، چنین پاسخ هایی محکم وجاودان را درخود ثبت نمی کرد، معلوم نبود چه اتفاقی می افتاد! پیروان طوفان زده آنان به کدام ساحل نجات پناه می بردند؟ و این همه تهمت ها وطعن ها را با کدامین سپر از باورهای خویش دفع می کردند؟.
5. شهادت ابن عباس
5. شهادت ابن عباس
وقتی از عبداللّه بن عباس بن عبدالمطّلب درباره اسلام وایمان ابوطالب می پرسند، در جواب می گوید: چگونه او مسلمان نباشد، در حالی که این شعر از آنِ اوست:
ولقد علموا اَنّ ابْنَنا لا مُکذَّب لَدَینا وَ لایَعْبَأُ بقیل الاَباطل
وانّ اباطالب کان مثله کمثل اصحاب الکهف، حین اسرّوالایمان و اظهروا الشّرک فآتاهم اللّه اجرهم مرّتین.(1)
1- 1 . الامالی / 712، حدّثنا محمّد بن محسن بن احمد بن الولید، قال: حدّثتنی الحسن من مثل الدقاق قال: حدّثنی الحسن بن علی بن علی بن فضّال، عن مروان بن مسلم، عن ثابت بن دینار الثمالی، عن سعید بن جبیر عن عبداللّه بن عباس انّه سأله، رجل فقال له: یا بن عمّ رسول اللّه اخبرنی عن ابی طالب هل کان مسلم؟... بحارالانوار، ج 35، ص72: وهمه می دانندکه فرزند ما محمد هیچ گاه نزد ما تکذیب نشده است وگفته های باطل را ناچیز می شمارد. وابوطالب همانند اصحاب کهف بود ، که ایمان خویش را کتمان، و تظاهر به شرک می کرد وخداوند دو پاداش به وی داد.