ابوطالب علیه السلام اسوه مقاومت و ایمان صفحه 82

المصدّق» و «یا سیّدی» ضمن این که ایمان او را به خدا و رسولش مسلّم می سازند، دلالت دارد که او از گذشته اطلاع کافی از رسالت برادرزاده اش داشته است. چنان که زینی دحلان می گوید: «ابوطالب حدود 15 سال قبل از بعثت رسول خدا، با نشانه هایی که از او دیده بود، از رسالتش اطلاع داشت».(1)

2. دروغ هرگز

2. دروغ هرگز

وقتی سران قریش شکایت خود را نزد ابوطالب آوردند که: پسر برادرش را از توهین به خدایانشان باز دارد، پس از آن که ابوطالب قضیه را با رسول خدا صلی الله علیه و آله در میان گذاشت، حضرت اندکی احساس کرد عمویش دست از حمایت او کشیده است! ولی عموی فداکارش با سخنانی محکم او را بیش از پیش دلگرم ساخت: «ای پسرِ برادر! برو هر آنچه دوست داری بگو. به خدا سوگند هرگز تورا تسلیم دشمن نخواهم کرد». چه این که در جواب آن ها گفت: «واللّه ما کذب ابن اخی قطّ»(2).

به راستی، گواهی به صداقت فردی دیگر همراه با تأکید و قَسَم، چه پیامی را ارائه می دهد؟ و میان این که بگوید: «اشهد انّ محمّداً رسول اللّه» ، یا بگوید: «به خدا قَسَم راست می گویی»، چه تفاوتی وجود دارد؟ درحالی که می دانیم گواهی به رسالت رسول خدا به هر زبان و در هر قالبی که باشد، کفایت می کند.