ابوطالب علیه السلام اسوه مقاومت و ایمان صفحه 92

بوجهه...) خرسند می گشت».(1)

همین قضیه به روایت دیگر چنین بازتاب یافته است: وقتی با دعای رسول خدا باران شدید بارید، به حدی که باعث آزار مردم شد وبا دعای دوباره حضرت باران بند آمد، وابرها از آسمان مدینه کنار رفت، لبخند بر لبان پیامبر خدا نقش بست و فرمود: «لله دُرّ ابی طالب: از خدا ، خیر کثیر باد ابوطالب را، اگر زنده بود چشمش روشن می شد. چه کسی شعر او را برای ما انشاد می کند؟ علی علیه السلام فرمود: یا رسول اللّه! مقصودتان این شعر است: وابیض یستسقی الغمام بوجهه؟...(2).

این شاهد تاریخی از چند لحاظ اسلام ورستگاری ابوطالب را ثابت و قطعی می سازد:

اولاً: ابوطالب ذرّیه ابراهیم و اسماعیل علیهماالسلام قملداد شده است، و شکی نیست که نسل پاک آنان موحد و موءمن بوده اند.

ثانیاً: ابوطالب با آشنایی و آگاهی از محمد و جایگاه وی در پیشگاه پروردگارش، او را واسطه میان خود و خدایش قرار داده و خواسته های مردم را درخواست می کند.

ثالثاً: استشهاد پیامبر خدا به شعر ابوطالب از یک سو و خشنودی حضرت به دلیل تجدید خاطرات گذشته عموی فداکارش وبه ثمرنشستن زحمات وآرزوهای وی، از سوی دیگر می تواند گواه محکمی بر دین باوری ورستگاری ابوطالب باشد .

9. ابوطالب و نشانه های خارق العاده

اشاره

9. ابوطالب و نشانه های خارق العاده