فرهنگ صفات (اخلاقی) صفحه 297

1- 434. بحارالأنوار، ج 12، ص 301، ح 100

2- 435. سوره نحل، آیه 99

3- 436. خصال، ج 1، ص 285، باب 5، ح 37.

4- 437. سوره طلاق، آیه 3.

کرده است.»

فرمان خداوندی که قادر مطلق است و همه چیز و همه کس در قبضه قدرت اوست، در همه موجودات نافذ است و اراده اش بدون کم ترین وقفه به انجام خواهد رسید، بنا براین کسی که بر او توکّل کرده، کار خویش را به او واگذار نماید بی تردید خداوند - جلّ جلاله - برای او بس است و امورش را کفایت خواهد کرد.

توکّل در روایات

پیشوایان معصوم علیهم السلام و اولیای الهی در راستای ارشاد و هدایت مردم و به پیروی از وحی و همسو با قرآن، همگان را به این خصلت بزرگوارانه و صفت متعالی سفارش کرده اند.

امام صادق علیه السلام فرموده اند:

«إِنَّ الْغِنَی وَ الْعِزَّ یجُولانِ، فَإِذا ظَفِرَا بِمَوْضِعِ التوَکُّلِ أَوْطَنا.»(1)

«بی نیازی و عزّت (همواره به این سو و آن سو) در حرکت اند. هنگامی که به جایگاه و محل توکّل برسند، در همانجا مسکن گزینند.»

در شرح حال مرحوم ملا نظر علی طالقانی نوشته اند:

وی در دوران تحصیل علوم دینی دچار فقر شدیدی بود؛ تصمیم می گیرد برای خداوند نامه ای بنویسد!! با کمال اعتقاد و نهایت امید نامه ای که در بردارنده نیازهایش بود برای خدا نوشته و آن را به وسیله باد رها کرده، در انتظار می ماند.

سرانجام، اعتماد و امید به لطف بی انتهای خداوند کارگر و کارساز می شود و نامه در یک روز که ناصر الدین شاه از شکار باز می گردد به دست وی می رسد.

پادشاه پس از جلوس در کاخ خود سراغ ملا نظر علی فرستاده، خانه ای با