فرهنگ صفات (اخلاقی) صفحه 345

1- 511. حقیقت گفتار آن بزرگوار در زمان امثال حَجّاج آشکار گردید.

2- 512. مفاتیح الجنان، دعای افتتاح؛ اهل ادب عنایت دارند که چرا تعبیر عدل به جای عادل به کار رفته است.

3- 513. وسائل الشیعه، ج 12، ص 143، باب 100 از احکام عشره، ح 1.

شگفتا و اَسفا که آنان که از عدالت دم می زنند و شعار عدالت آن ها، افق های دور دست و قله های بلند را در نوردیده، بلکه گوش فرشتگان را می آزارد، خود از هر ستمگری بیدادگرترند! چه بسیارند کسانی که از عدالت و داد و زندگی آزاد سخن می گویند و حتی خود را مدافع آزادی و حقوق بشر می خوانند ولی هرجا که منافعشان اقتضا کند عدل و آزادی را فدای هوس های ننگین خود کرده، از هر ظالمی ستمکارتر و از هر درنده ای درنده خو ترند!

و اَسف بارتر آنکه گروهی که خود را اهل دین و ایمان قلمداد می کنند و در پرداختن به عبادت و امور عبادی به حسب ظاهر گوی سبقت را از سایرین ربوده اند، از کنار این همه ستم در جهان، بی تفاوت می گذرند و نسبت به عمل کردهای طاغوتان اقتصادی، ثروت های بی حسابِ قارونی، فشارهای کمرشکن تورّم و گرانی و محرومیت های تأسف بار تربیتی و فرهنگی کم ترین عکس العمل انسانی و احساس مسئولیت ایمانی از خود نشان نمی دهند!

دادگری در خانواده

اعضای خانواده در پرتو مهر پدران و فداکاری پر محبت مادران هنگامی با امنیت و آرامش زندگی خواهند کرد که فروغ عدالت والدین و فرد فرد اعضای خانواده، زوایای زندگی و گوشه و کنار خانه را منوّر سازد، و اثری از ستم و تبعیض در میان جمع خود مشاهده ننمایند.

گرچه مؤمنان راستین در سایه آموزه های دینی و تربیت ایمانی و بهره گیری از آئینه اسوه های بی نظیر عدالت همواره می کوشند تا محیط خانه و زندگی را برای خود و اعضای خانواده از عطر قسط و عدالت معطّر ساخته و از مزایای شگفت انگیز آن بهره مند سازند، لیکن کم نیستند آنان که در اثر بی توجهی به این وظیفه دینی و انسانی، در گفتار و کردار خود رعایت عدل و انصاف را نکرده،