فرهنگ صفات (اخلاقی) صفحه 44

1- 33. سوره مریم، آیه 51 و سوره یوسف، آیه 24 و...

2- 34. سوره ص، آیه 82 و 83

اخلاص در روایات

قسمت اول

امام رضا علیه السلام از پدران بزرگوار خود نقل کرده اند که رسول خدا صلی الله علیه وآله فرموده اند:

«ما أَخْلَصَ عَبْدٌ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَرْبَعِینَ صَباحاً إِلّا جَرَت ینابِیعُ الْحِکْمَهِ مِنْ قَلْبِهِ عَلی لِسانِهِ».(1)

«هیچ بنده ای چهل روز به خاطر خدا اخلاص نمی ورزد مگر آنکه چشمه های حکمت از قلب او بر زبانش جاری می شود».

پیشوای مخلَصان حضرت علی علیه السلام در خطبه «وسیله» می فرمایند:

«... تصْفِیهُ الْعَمَلِ أَشَدُّ مِنَ الْعَمَلِ وَ تخْلِیصُ النِّیهِ عَنِ الْفَسادِ أَشَدُّ عَلَی الْعالَمِینَ (الْعامِلِینَ) مِنْ طُولِ الْجِهادِ... طُوبی لِمَنْ أَخْلَصَ لِلَّهِ عِلْمَهُ وَ عَمَلَهُ وَ حُبَّهُ وَ بُغْضَهُ وَ أَخْذَهُ وَ ترْکَهُ وَ کَلامَهُ وَ صَمْتهُ وَ فِعْلَهُ وَ قَوْلَهُ».(2)

«خالص نمودن عمل از انجام دادن آن دشوارتر است، و خالص کردن نیت از اموری که آن را تباه می سازد بر انسان ها (عمل کنندگان) از جهاد طولانی سخت تر خواهد بود...

خوشا به حال کسی که علم و عمل، دوستی و دشمنی، گرفتن و وانهادن، سخن گفتن و سکوت کردن و کردار و گفتارش را برای خدا خالص گرداند».

آری، همچنان که آن بزرگوار فرموده اند، خالص نمودن عمل و نیت از مراتب گوناگون شرک و ریا، و پاک سازی آن از همه ناخالصی های نفسانی - خصوصاً برای کسی که حبّ و بغض های شرک آمیز دنیوی، آیینه دل و لوح سینه اش را