فرهنگ صفات (اخلاقی) صفحه 499

1- 712. غرر الحکم، ج 2، ص 836، ف 86، ح 150

2- 713. کافی، ج 2، ص 234، ح 8

3- 714. ینابیع الحکمه، ج 4، ص 468، باب 159، ح 18

مگر آنکه پیش از مرگ توبه نماید.»

شخصی عرض کرد: ای رسول خدا! من زیبایی را دوست دارم تا آنجا که می خواهم بند تازیانه و کفشم زیبا باشد؛ آیا از این نیز باید دوری جست؟ فرمودند:

«دل خود را چگونه می یابی؟

عرض کرد: دلم به حق آشنا و بر آن مطمئن و استوار است. فرمودند:

آنچه می گویی کبر نیست، بلکه کبر آن است که حق را ترک گویی و به حقوق دیگران تجاوز نمایی؛ به مردم بنگری و چنان پنداری که آبروی کسی همانند حیثیت و آبروی تو نیست و خونش همچون خون تو نیست. ای اباذر! بیشتر کسانی که داخل آتش می شوند متکبّرانند.

شخصی عرض کرد: ای رسول خدا! آیا کسی از تکبّر نجات می یابد؟ فرمودند:

«آری، کسی که لباس پشمینه (و ساده) بپوشد... با فقرا همنشینی کند.

ای اباذر! هر کس آنچه را که از بازار خریده است به دست خویش به خانه برد از کبر بری گشته است.(1)

تکبّر و غرور (3)

ای اباذر! هر کس لباس خود را از روی تکبّر بر زمین بکشد، خداوند در روز قیامت بر او نظر نمی کند...

ای اباذر! هر کس جامه خود را کوتاه نماید و کفش خود را وصله زند و صورت خویش (به هنگام سجده) بر خاک بمالد از کبر دور