گناه شناسی صفحه 11

1- 43) کافی، ج 2 ص 288.

2- 44) بحار، ج 8 ص 351.

3- 45) تحف العقول، ص 487.

4- 46) نهج البلاغه، حکمت 348، غرر الحکم، ج 1 ص 193.

5- 47) کافی، ج 2 ص 287.

6- 48) صحیفه ی سجادیه، دعای هشتم.

7- 49) غرر الحکم، ج 1 ص 446.

«بدترین بدها کسی است که به انجام بدی خوشحال گردد.»

و نیز فرمود:

«مَن تَلذّذ بمعاصِی الله ذُلّ»(1)

«کسی که از انجام گناه، لذت ببرد خداوند ذلّت را به جای آن لذّت به او می رساند.»

امام سجاد علیه السلام فرمود:

«إیّاک و ابتهاج الذّنب فانّه أعظم من رکوبه»(2)

«از شاد شدن هنگام گناه بپرهیز، که این شادی بزرگتر از انجام خود گناه است.»

و نیز فرمود:

«حلاوه المعصیه یفسدها الیم العقوبه»(3)

«عذاب دردناک گناه شیرینی آن را تباه می سازد.»

و از سخنان امام سجاد علیه السلام است:

«لا خیر فی لذّه من بعدها النّار»(4)

«در لذتی که بعد از آن آتش دوزخ است خیری نیست.»

رسول اکرم صلی الله علیه وآله فرمود:

«من اذنب ذنبا و هو ضاحک دخل النار و هو باک»(5)

«کسی که گناه کند و در آن حال خندان باشد وارد آتش دوزخ می شود در حالی که گریان است.»

4- گناه از روی طغیان

یکی دیگر از اموری که موجب تبدیل گناه کوچک به گناه بزرگ می شود، طغیان و سرکشی در انجام گناه است؛

«امّا مَن طَغی وَ اثَر الحَیاه الدّنیا فَاِنّ الجَحِیمَ هِیَ المَأوی»(6)

«و اما آنها که طغیان کردند و زندگی دنیا را مقدم شمردند، بی گمان جایگاهشان دوزخ است.»

5- مغرور شدن به مهلت الهی

دیگر از اموری که گناه کوچک را به گناه بزرگ تبدیل می کند، آن است که گنهکار مهلت خدا و مجازات نکردن سریع او را دلیل رضایت خدا بداند و یا خود را محبوب خدا بداند؛

«و یقولون فی انفسهم لولا یعذّبنا اللّه بما نقول حسبهم جهنّم یصلونها فَبِئسَ المَصیر»(7)

«گناهکاران در دل می گویند: چرا خدواند مارا به خاطر گناهانمان عذاب نمی کند؟ جهنم برای آنها کافی است، وارد آن می شوند و بد جایگاهی است.»

وعده عذاب جهنم برای چنین افرادی، دلیل آن است که گناه افرادی که مغرور به عدم مجازات سریع خداوند هستند، گناه کبیره است.

6- تجاهر به گناه

آشکار نمودن گناه نیز، گناه صغیره را تبدیل به گناه کبیره می کند، شاید از این نظر که آشکار نمودن گناه حاکی از تجرّی و بی باکی بیشتر گنهکار است، و موجب آلوده کردن جامعه، و عادی نمودن گناه می گردد.

امیرمؤمنان علی علیه السلام فرمود:

«ایّاک و المجاهره بالفُجور فانّه من اشدّ المآثم»(8)

«از آشکار نمودن گناهان بپرهیز، که آن از سخت ترین گناهان است.»

و حضرت رضا علیه السلام فرمود: