زخم فطرت صفحه 24

10. کوچک شمردن گناه‌

اگر آدمی، گناه کوچک را ناچیز بشمرد، به راه پر آسیبی گام می‌گذارد؛ زیرا آرام آرام به سرزمین زیان‌بار گناهان کبیره کشیده می‌شود. امام سجاد (ع) در دعای هشتم صحیفه سجادیه از خداوند چنین می‌خواهد:

اللَّهُمَّ اعُوذُ بِکَ مِن ... الإِصرارِ عَلَی الإِثمِ وَ اسْتِصْغار المَعْصِیَةِ.

پروردگارا! به تو پناه می‌برم از ... و از اصرار بر گناهان و کوچک شمردن گناه.

چنانچه آدمی با گناه خو بگیرد، گناهانش چنان انباشته می‌شوند که از میان بردن آنها دشوار است؛ مانند نخ‌های باریکی که آنها را به آسانی می‌توان از هم گست، اما هنگامی که شماری از این نخ‌ها به هم بافته و به ریسمانی بدل شد، دیگر نمی‌توان آنها را از هم گسست. مؤمن بر گناه پای نمی‌فشارد:

(وَ لَمْ یصِرُّوا عَلی ما فَعَلُوا وَ هُمْ یعْلَمُون) (آل عمران: 135)

برآنچه کرده‌اند، پای نمی‌فشارند در حالی که [زشتی آن را] می‌دانند

امام باقر (ع) درباره این آیه می‌فرماید: «اصرار؛ یعنی اینکه کسی گناه