زخم فطرت صفحه 34

5. گمراهی و هلاکت‌

قرآن مجید برای جلوگیری از گرفتاری انسان در دام هوا، به او چنین هشدار می‌دهد: وَ لا تَتَّبِعِ الْهَوی فَیُضِلَّکَ عَنْ سَبیلِ اللَّه؛ «از هوای نفس پیروی نکن که تو را از راه خدا گمراه می‌سازد.» (ص: 26)

امیر مؤمنان علی (ع) نیز در سخنی کوتاه و رسا در همین زمینه می‌فرماید: «

مَنْ أَطَاعَ هَوَاهُ هَلَکَ

» (1)؛ «کسی که از هوای نفس خود پیروی کند، هلاک می‌گردد».

این سخن ارزشمند حضرت علی (ع) نیز از پی‌آمد بسیار زیان‌بار پیروی از گناه خبر می‌دهد:

إِقْمَعُوا هَذِهِ النُّفُوسَ فَإِنَّهَا طَلعَةٌ إِنْ تُطِیعُوهَا تُزِغْ بِکُمْ الی شَرِّ غَایَةٍ. (2)

این نفس‌های سرکش را مهار کنید که لجام‌گسیخته و خودسَرند و اگر از آنها پیروی کنید و به دنبالشان بروید، شما را به بدترین پرتگاه می‌افکند.

قرآن مجید، بی‌ایمانی و گمراهی کافران را پی‌آمد پیروی آنان از هوای نفس می‌شمرد:

(فَلا یَصُدَّنَّکَ عَنْها مَنْ لا یُؤْمِنُ بِها وَ اتَّبَعَ هَواهُ فَتَرْدی

) (طه: 16)

آن کسی که به روز جزا ایمان نیاورده و از هوای نفس خود