زخم فطرت صفحه 56

وقتی هوای فلان گناه را می‌کند، هوای امثال آن را نیز می‌کند. (1)

15. سرمستی و بی‌خبری‌

لذت بردن و شادمان شدن از گناه، باعث بزرگ شدن گناه و سخت شدن کیفر آن می‌شود. آموزه‌های روایی برای از بین رفتن این ویژگی، پشیمانی زودهنگام پس از ارتکاب غافلانه گناه، نکات ارزشمندی را یادآور شده‌اند. پیامبر اکرم (ص) می‌فرماید:

مَنْ أَذْنَبَ ذَنْباً وَ هُوَ ضَاحِکٌ دَخَلَ النَّارَ وَ هُوَ بَاکٍ.(2)

کسی که گناه کند و در آن حال خندان باشد، وارد آتش دوزخ می‌شود در حالی که گریان است.

امیر مؤمنان علی (ع) می‌فرماید:

مَنْ تَلَذَّذَ بِمَعَاصِی اللهِ أَوْرَثَهُ اللهُ ذُلًّا.(3)

کسی که از گناه و نافرمانی خدا لذت ببرد، خداوند ذلّت را به جای آن لذت به او می‌رساند.

امام سجاد (ع) نیز روایات تأمل‌برانگیزی در این‌باره فرموده‌اند: «

لاخَیْرَ فِی لَذَّةٍ بَعْدَهَا النَّارُ

» (4)؛ «در لذتی که بعد از آن، آتش است خیری نیست».

1- المیزان، محمدحسین طباطبایی، ج 4، ص 77.
2- وسائل الشیعه، ج 11، ص 268.
3- غررالحکم، ج 1، ص 446.
4- بحارالانوار، ج 78، ص 159.