زخم فطرت صفحه 57

همچنین می‌فرماید: «

حَلاوَةُ الْمَعْصِیَةِ یُفْسِدُهَا أَلِیمُ الْعُقُوبَة

» (1)؛ «عذاب دردناک گناه، شیرینی آن را تباه می‌سازد».

حضرت در گفتار دیگری چنین توصیه می‌نماید:

زخم فطرت ؛ ؛ ص66

إِیَّاکَ وَ الابْتِهَاجَ بِالذَّنْبِ فَإِنَّ الابْتِهَاجَ بِهِ أَعْظَمُ مِنْ رُکُوبِه.(2)

از شاد شدن هنگام گناه بپرهیز که [گناه] این شادی، بزرگ‌تر از انجام خود گناه است.

16. پی‌آمدهای دیگر گناه‌

اصولًا رسیدن هر نکبت و بدبختی به انسان را در گناه باید جست؛ چنان‌که امام باقر (ع) فرمودند: «

ما مِنْ نَکْبَةٍ تُصِیبُ الْعَبْدَ إِلَّا بِذَنْبٍ

» (3)؛ «هیچ نکبتی به بنده نمی‌رسد، مگر به خاطر گناه».

افزون بر این، شاید کار آدمی حتی به الحاد و انکار بیانجامد؛ چنان‌که رسول اکرم (ص) فرمودند:

فَإِنَّ الْمَعاصِیَ تَسْتَوْلِی الْخِذْلانَ عَلَی صاحِبِها حَتَّی تُوقِعَهُ فِی رَدِّ وَلایَةِ وَصِیِّ رَسُولِ اللهِ وَ دَفْعِ نُبُوَّةِ نَبِیِّ اللهِ وَ لا تَزَالُ أَیْضاً بِذَلِکَ

1- همان.
2- همان.
3- اصول کافی، ج 2، ص 269.