سرگذشت های عبرت انگیز از عاقبت گنهکاران صفحه 286

1- اصول کافی،ج 4،ص82

2- قرآن کریم،سوره کهف،آیه29

3- محجه البیضاء،ترجمه محمدرضا عطائی (راه روشن)،ج 4،ص33

پرهیزازکاربد

حضرت صادق«علیه السلام»فرمود:روزی پیغمبر«صلی الله علیه وآله»نزد عایشه بود.

ناگاه مردی اجازه شرفیابی خواست.رسول خدا«صلی الله علیه وآله»فرمود:چه مردبدی است از این تیره و قبیله.سپس عایشه برخواست و به درون اطاق رفت و رسول خدا«صلی الله علیه وآله»اجازه ورود به آن مرد را داد،همین که وارد شد،حضرت با روی باز او را پذیرائی کرد و با او به گفتگوپرداخت،تا هنگامی که به پایان رسانید،و آن مرد از نزدش بیرون رفت. عایشه(برگشته)و عرض کرد:ای رسول خدا«صلی الله علیه وآله»درحالی که شما این مرد را به بدی یاد کردی،با روی باز از وی پذیرائی کردی؟در این هنگام حضرت فرمود:از بدترین بندگان خدا کسی است که برای دشنام گوئیش هم نشینی با او را بد دارند(1).

شوهرفراری

زن در حالی که با چشمان خون آلود و پف کرده در سالن دادگاه مدنی خاص ایستاده بود،گفت:نمی دانم،در حق چه کسی بد کرده ام،که باید این همه عذاب و تقاص پس بدهم.من هنوز بیست سالم نشده،اما در آغاز زندگی کارم به شکست انجامیده،چه آرزوهائی که داشتم، و با چه ذوق و شوقی دیپلم گرفتم،خدا بیامرزد پدرم را،چقدر برای من و آینده ام برنامه داشت،اما حیف که همه اش نقش برآب شد.شش ماه است که با پسر دائی خودم ازدواج کرده ام.کاشکی