- تقدیم به 1
- سپاس 1
- پیشگفتار 2
- طرح مسئله 3
- اهمیت پژوهش 4
- پیشینه پژوهش 5
- اهداف پژوهش 5
- پرسش پژوهش 7
- فصل اول: تبیین مفاهیم مرتبط با موضوع 9
- مبجث اول : معنای واژه «زینت» 10
- گفتار اول:معناشناسی واژگان 10
- اشاره 10
- معنای واژه «زینت» در اصطلاح مفسرین 11
- ساخت های کاربرد واژه«زینت»در قرآن 13
- مبحث دوم: معنای واژه «جمال» 14
- مبحث چهارم: معنای واژه«بهجت» 15
- مبحث ششم:معنای واژه «تسویل» 16
- مبحث پنجم: معنای واژه «ریش» 16
- مبحث هفتم: معنای واژه «تبرج» 17
- مبحث هشتم: معنای واژه «زخرف» 18
- مبحث نهم: معنای واژه «حلیه» 19
- گفتار دوم: ارزیابی و نتایج دیدگاه ها 19
- گفتارسوم: مفهوم زینت و سبک زندگی اسلامی 22
- مبحث دوم: ارزش و جایگاه زینت و زیبایی 23
- زینت و زیبایی در نظام آفرینش 23
- اشاره 23
- گرایش فطری زیبا جویی انسان 24
- مبحث سوم: مفهوم سبک زندگی اسلامی 26
- اشاره 26
- پیوند هویت و سبک زندگی: 27
- انسجام و تناسب عناصر زندگی 27
- پیوند ناگسستنی باورها و سبک زندگی 27
- توجه به شاخص انتخاب در سبک زندگی 27
- مبحث چهارم: اهمیت سبک زندگی اسلامی 28
- گفتار اول: نکوهش تحریم نعمت های پاکیزه 30
- فصل دوم: عدم تحریم زینت و تجمل در سبک زندگی اسلامی 30
- گفتار دوم: سفارش استفاده مطلوب از زینت ها به قارون 33
- گفتار چهارم: روا بودن کاربست زینت ها از منظر روایات 35
- گفتار پنجم: حکمت روا بودن کاربست زینت و تجملات 36
- گفتار اول: نماز و سفارش به زینت 37
- فصل سوم: سفارش به زینت نمودن و تجمل گرایی 37
- گفتار دوم: پوشیدن لباس نیکو از منظر روایات 40
- فصل چهارم: زُهد پیشگی و پرهیز از تجمل پرستی 42
- گفتار اول: مفهوم شناسی زُهد 43
- اشاره 47
- مبحث اول: اندکی کالای دنیا 47
- گفتار دوم: توجه بیشتر به آخرت در برابر دنیا 47
- مبحث دوم: فریبنده بودن دنیا 48
- مبحث چهارم: ترجیح ارزش آخرت بر دنیا 51
- مبحث پنجم: فنا پذیری دنیا 57
- مبحث ششم: عدم بهره اخروی در صورت بر گزیدن دنیا 61
- اشاره 67
- گفتار سوم: باز داشتن از خوی اسراف و تجمل پرستی 67
- درباره معنای عدم اسراف اقوال مختلفی است: 68
- مبحث اول: فرعون و سرنوشت اسراف گری 69
- مبحث دوم: قارون، سمبل اسراف کاران 71
- مبحث سوم: سفارش الهی به پیامبر (صلی الله علیه و آله و السلّم) در دل نبستن به دنیا 75
- مبحث چهارم: چشم ندوختن به ثروت و زینت 76
- مبحث پنجم: دل بستگی به زینت و انحراف برخی از همسران پیامبر (صلی الله علیه و آله و السلّم) 77
- مبحث ششم: بی رغبتی به دنیا بهترین زینت آدمی 79
- مبحث هفتم: دل بستگی به دنیا و مرگ معنوی 80
- مبحث هشتم: نکوهش حب دنیا 81
- فصل پنجم: حدود خود آرایی و خود نمایی در زنان 83
- گفتار اول: اهمیت و جایگاه زن 83
- گفتار دوم: حکمت قانون مندی خود آرایی و خود نمایی در زنان 84
- گفتار سوم: آشکار ننمودن زینت 85
- گفتار چهارم: روایی فرو نهادن بخشی از پوشش و زینت 93
- گفتار پنجم: باز داشتن از خود نمایی و تبرج 96
- حاصل سخن 103
- کتابنامه 104
- سخنی با خواننده گرامی: 104
در نهج البلاغه از علی علیه السّلام آمده است که: «دنیا و آخرت دو دشمن متفاوت و دو راه جدای از یکدیگر هستند، کسی که دنیا پرست باشد و به آن عشق ورزد به آخرت کینه ورزد و با آن دشمنی خواهد کرد.
آن دو همانند شرق و غرب از هم دورند و رونده به سوی آن دو هرگاه به یکی نزدیک شود، از دیگری دور می گردد».
از طرفی خداوند متعال دنیا را زینت و مایه امتحان و راهی برای وصول به کمالات معنوی و پاداش های اخروی قرار داده است.
نتیجه: اشاره به واقعیت زندگی دنیا و پدیده های مادی و متوجه نمودن انسان به امور باقی و ثواب های ابدی بدین منظور است که جایگاه واقعی زندگی دنیا و پدیده های مادی در مقایسه با امور باقی و اخروی، معلوم شود و زاویه نگاه و چگونگی برخورد و بهره مندی آدمی از آن ها، تنظیم گردد و دنیا بزرگ ترین هدف و نهایت آمال انسان نباشد، بلکه توجه و تلاش او متوجّه امور باقی باشد و دنیا را وسیله ای برای آخرت بداند و در برخورداری از آن، اندازه نگه دارد و زُهد پیشه نماید.
گفتار سوم: باز داشتن از خوی اسراف و تجمل پرستی
اشاره
در برخی از آیات قرآن به خطر اسراف و تجمل پرستی اشاره شده و برای عبرت گیری به سرنوشت فرعون و قارون به عنوان دو نماد تجمل پرستی اشاره گشته است و از پیامبر صلّی الله علیه وآله والسّلم و همگان می خواهد به زخارف دنیوی دل بسته نشوند چراکه خطر دل بستگی به دنیا تا بدان جا است که علاوه بر آثار مخرب روحی و مادی در زندگی فرد تجمل پرست، باعث سرپیچی وی از خدا و پیامبر او می شود و این خطر حتی بیت نبوت را هم تهدید می کند و در پی جریانی همسران ایشان از همین بابت دچار قدری انحراف می شوند که در خطابی آنان را از تجمل پرستی برحذر می دارد.
در آیه31 سوره اعراف خداوند پس از سفارش نمودن به تزیین و تجمل گرایی اشاره به عدم اسراف می نماید.
« یا بَنی آدَمَ خُذُوا زینَتَکُمْ عِنْدَ کُلِّ مَسْجِدٍ وَ کُلُوا وَ اشْرَبُوا وَ لا تُسْرِفُوا إِنَّهُ لا یُحِبُّ الْمُسْرِفین».
خداوند در این آیه پس از سفارش به زینت و نیز اباحه و سفارش به خوردن و آشامیدن با گستره معنایی که دارد سپس به علت آن که طبع زیاده خواه بشر ممکن است از این دستورات پا را فراتر نهد و به جای استفاده عاقلانه و اعتدالآمیز از پوشش و تغذیه صحیح، راه تجمل پرستی و اسراف را پیش گیرد، بی درنگ به ضرورت توجه به میزان مصرف و عدم اسراف اشاره می نماید.