آیین برنامه سازی درباره «اصلاح الگوی مصرف» صفحه 49

ضمنی، به این قضیه اشاره می کنند. این آیات عبارتند از: 141 انعام، 31 اعراف، 67 فرقان، 29 اسراء، 6 نساء.

یَا بَنِی آدَمَ خُذُواْ زِینَتَکُمْ عِندَ کُلِّ مَسْجِدٍ وکُلُواْ وَاشْرَبُواْ وَلاَ تُسْرِفُواْ إِنَّهُ لاَ یُحِبُّ الْمُسْرِفِینَ . (اعراف: 31)

در ذیل این آیه، تفسیری از امام صادق علیه السلام آمده به این مضمون:

آیا چنین پنداشته ای که خداوند به هر کس چیزی عطا فرموده و نعمتی داده، به دلیل بزرگواری اش است و کسی را که محروم ساخته، به علت خواری اش است؟ هرگز، بلکه مال، مال خداست و آن را نزد افراد به امانت سپرده و اجازه داده است با اعتدال و میانه روی از آن بخورند، بنوشند، ازدواج کنند و وسیله سواری تهیه کنند. مازاد آن را نیز به نیازمندان جامعه باایمان برگردانند تا نابسامانی ها برطرف گردد. تنها در این صورت است که آنچه را در راه خوردن، نوشیدن، سواری و ازدواج مصرف می کند، حلال است و در غیر این صورت، آن مال بر وی حرام خواهد بود. (1)

از این آیه ها، این مفاهیم برداشت می شود:

1. دوری گزینی از اسراف در خوردنی ها؛

2. دوری گزینی از اسراف در خوردنی ها و آشامیدنی ها؛

3. دوری گزینی از اسراف در اموال یتیمان (یعنی از روی زیاده روی، اموال آنان را که در اختیار شماست، خرج نکنید)؛

4. دوری گزینی از انفاق بیش از حد در اموال؛

5. رعایت اعتدال در انفاق.

در این آیه ها، چهار نهی از اسراف در اموال آمده و یک توصیه به اعتدال ذکر شده است.