آیین برنامه سازی درباره «اصلاح الگوی مصرف» صفحه 64

زندگی با پیامبر، «جمال و کمالی است که متحمل تکرار نیست» و مستند به همان قطب درون ذاتی آدمی است که ما آن را تنوع طلبی حیات انسانی می نامیم «و برای انسان زندگی ملال آور نخواهد بود». (1)

ج)مصرف گرایی

انسان، مصرف گراست؛ چون نیازمند است و نیازهای مادی او جز با مصرف کردن برآورده نمی شود. اگر این مصرف گرایی بر اساس الگویی صحیح نباشد، به تجمل گرایی و اسراف می انجامد. خداوند در آیات قرآن، به مصرف گرایی و تجمل گرایی انسان چنین اشاره کرده است:

زُیِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَوَاتِ مِنَ النِّسَاء وَالْبَنِینَ وَالْقَنَاطِیرِ الْمُقَنطَرَهِ مِنَ الذَّهَبِ وَالْفِضَّهِ وَالْخَیْلِ الْمُسَوَّمَهِ وَالأَنْعَامِ وَالْحَرْثِ ذَلِکَ مَتَاعُ الْحَیَاهِ الدُّنْیَا وَاللّهُ عِندَهُ حُسْنُ الْمَآبِ. (آل عمران: 14)

مردم را آرایش حبّ شهوانی میل به زن ها و فرزندان و همیان هایی از طلا و نقره و اسبان نشان دار نیکو و چهارپایان و مزارع در نظرشان زینت داده و زیبا و دل فریب است، ولی اینها متاع زندگانی فانی و دنیوی است و منزل ابدی بازگشت نزد خداست.

د) فخرفروشی

مفردات راغب «فخر» را این گونه معنی کرده است: «المُباهاهُ فِی الأَشیاءِ الخارِجَهِ عَنِ الْاِنْسانِ کالمالِ وَ الجاه.» فخرفروشی، عاملی از عوامل اسراف است؛ زیرا آدم فخرفروش برای اینکه داشت های خود را به رخ دیگران بکشد، مجبور است در کسب مال و جاه تلاش زیادی کند و این کار بیرون رفتن از حد اعتدال است. جمع آوری مال و کسب مقام نیز از مصداق های اسراف