- الف) پیام مقام معظم رهبری در جوار بارگاه امام رضا(ع) 3
- اشاره 3
- 1. رهنمود های مقام معظم رهبری درباره مصرف گرایی 3
- ب) راه مقابله با تبلیغات دشمنان 10
- د) الگوی زن مسلمان 11
- ج) پرهیز از اسراف کاری، در همه زمان ها 11
- ه_) جنبه های گوناگون اسراف 12
- و) دعوت به قناعت 13
- ح) اظهار تأسف از رواج تجمل گرایی 16
- ط) انضباط اقتصادی و مالی 16
- ز) دعوت به زهد 16
- ک) سفارش به صرفه جویی و پرهیز از اسراف 18
- ی) فقدان اخلاق اسلامی 18
- ل) صرفه جویی صحیح 19
- م) رفاه آری، اسراف نه 20
- ن) پرهیز از تجمل گرایی 21
- ع) پرهیز مسئولان از اشرافی گری 22
- س) نهی از منکرات اقتصادی و اجتماعی 22
- ف) مصرف گرایی آفت جامعه اسلامی 23
- ص) اسراف در آب 24
- 2. ترویج فرهنگ مصرفی و تبلیغات غرب (محمدجمال خلیلیان) 25
- 3. ویژگی های الگوی مصرف اسلامی (محمدجمال خلیلیان) 31
- اشاره 31
- الف) رعایت اعتدال و میانه روی در هزینه ها 32
- ب) مصرف کالاهای تولید داخل 35
- ج) هماهنگی مصرف با سطح تولید 39
- د) اثرپذیری جامعه از فرهنگ خودی 41
- ه_) ایجاد انگیزه های معنوی برای مصرف 44
- الف) وضعیت مصرفی غرب 47
- اشاره 47
- 4. روش های ترویج مصرف گرایی غربی٭(مجید نوریان) 47
- ب) شگردهای مصرفی کردن جامعه 50
- اشاره 50
- 2. تشویق مردم به تازه جویی 51
- 1. پیروی از مد روز در مصرف تمامی کالاها 51
- 3. زود کهنه و مندرس شدن کالا با عنوان planned obsolete 51
- ج) شرکت های چند ملیتی و مصرف گرایی 52
- 5. الگوی مصرف در ایران (مجید نوریان) 55
- الف) آسیب شناسی الگوی مصرف کنونی در ایران 55
- اشاره 55
- اشاره 55
- دو _ مدگرایی 56
- یک _ بالابودن سطح مصرف 56
- سه _ اتکای درآمد ملی بر نفت 57
- چهار _ مصرف نمایشی و پرستیژی 58
- پنج _ گرایش دولتمردان به رفاه طلبی، پس از جنگ 59
- شش _ توزیع نابرابر درآمد و شکاف طبقاتی 60
- ب) راهکارهای پیشنهادی 61
- الف) خرید فلّه ای و انبوه مواد غذایی 64
- 6. جلوه هایی از فرهنگ مصرف در ایران٭ (حسین بافکار) 64
- اشاره 64
- ب) اسراف در پذیرایی ها و پخت وپز 65
- ج) استفاده نادرست از پوشاک 67
- د) مدگرایی 69
- ه_) مصرف کالاها و دستاوردهای بیگانه 69
- و) مصرف بی رویه دارو 70
- ز) بی مبالاتی در استفاده از سرمایه ملی (پول و اسکناس) 71
- ح) بی مبالاتی در بهره گیری از امکانات و اموال عمومی 72
- یک _ آب 74
- اشاره 74
- اشاره 74
- ط) بهره برداری کردن نامطلوب از ذخایر و منابع طبیعی 74
- اول _ ضعف فرهنگ مصرف 74
- اشاره 76
- دوم _ مشکلات مدیریتی 76
- 1. بهره برداری نامناسب از آب در مصرف شهری 77
- 2. مصرف نامناسب آب در بخش کشاورزی 78
- 4. نظارت نامناسب 79
- 3. بهره برداری نامناسب از آب در صنعت 79
- اشاره 80
- سوم _ راهکارهای اصلاحی 80
- 1. فرهنگ سازی 80
- اشاره 81
- یک _ روشنگری در افکار عمومی 81
- دو _ بیان ارزش های واقعی آب 82
- سه _ آموزش عملی صرفه جویی 83
- اشاره 84
- یک _ مشارکت دادن مردم 84
- دو _ تشویق 85
- اشاره 86
- جریمه متخلفان 86
- 2. بُعد مدیریتی (تحول در نوع مدیریت) 87
- دو _ خاک 90
- سه _ جنگل و مرتع 91
- چهار _ سوخت و انرژی 93
- ی) ضرورت به کارگیری الگوی درست مصرف 95
- کتاب نامه 104
- الف) کتاب 104
- ب) نشریه 107
- ج) جزوه 108
- د) پایگاه الکترونیکی 108
جای مدارا کردن با درد، برای بهبودی، به داروهای گوناگون و گاه زیان بار پناه می برند. این در حالی است که بنا به فرمایش امام علی(ع) با برخی بیماری ها باید مدارا کرد: «تا زمانی که می توانی، با بیماری ات بساز».(1)
اکنون مصرف داروهای مجاز در ایران بیش از 5/1 برابر استاندارد جهانی است. جالب اینکه در این برآورد، در هر نسخه پزشکی، پنج نوع دارو در نظر گرفته شده است، درحالی که بسیاری از پزشکان بیش از این مقدار دارو تجویز می کنند. بررسی ها نیز نشان می دهد که در بسیاری از مناطق کشور، بیماران ترجیح می دهند نزد پزشکی بروند که چندین نوع دارو تجویز می کند. آنها حتی بر تجویز داروهای تزریقی تأکید دارند و ملاک انتخاب پزشک برای آنها، میزان تجویز داروست.
دارو، سرمایه ملی کشور است و تجویز بیش از نیاز آن، موجب می شود این سرمایه ملی در خانه ها انبار و سپس دور ریخته شود. ازاین رو، برای حفظ این سرمایه ملی بهتر است سازمان های مسئول، مانند سازمان نظام پزشکی و وزارت بهداشت و درمان، به منظور پیش گیری از تجویز داروهای غیرضروری در نسخه های پزشکی، اقدام اساسی انجام دهند. همچنین باید به مردم آموزش داده شود به طور کامل از داروها استفاده کنند و داروهای اضافی خود را پیش از گذشت تاریخ مصرف آن، به سازمان های مسئول تحویل دهند تا در نقاط محروم کشور در اختیار بیماران نیازمند قرار داده شود.
ز) بی مبالاتی در استفاده از سرمایه ملی (پول و اسکناس)
ز) بی مبالاتی در استفاده از سرمایه ملی (پول و اسکناس)
1- عبدالواحد بن محمد تمیمی آمدی، غررالحکم و درر الکلم، ج 1، ص 410.