- 1. رهنمود های مقام معظم رهبری درباره مصرف گرایی 3
- الف) پیام مقام معظم رهبری در جوار بارگاه امام رضا(ع) 3
- اشاره 3
- ب) راه مقابله با تبلیغات دشمنان 10
- د) الگوی زن مسلمان 11
- ج) پرهیز از اسراف کاری، در همه زمان ها 11
- ه_) جنبه های گوناگون اسراف 12
- و) دعوت به قناعت 13
- ز) دعوت به زهد 16
- ط) انضباط اقتصادی و مالی 16
- ح) اظهار تأسف از رواج تجمل گرایی 16
- ک) سفارش به صرفه جویی و پرهیز از اسراف 18
- ی) فقدان اخلاق اسلامی 18
- ل) صرفه جویی صحیح 19
- م) رفاه آری، اسراف نه 20
- ن) پرهیز از تجمل گرایی 21
- س) نهی از منکرات اقتصادی و اجتماعی 22
- ع) پرهیز مسئولان از اشرافی گری 22
- ف) مصرف گرایی آفت جامعه اسلامی 23
- ص) اسراف در آب 24
- 2. ترویج فرهنگ مصرفی و تبلیغات غرب (محمدجمال خلیلیان) 25
- 3. ویژگی های الگوی مصرف اسلامی (محمدجمال خلیلیان) 31
- اشاره 31
- الف) رعایت اعتدال و میانه روی در هزینه ها 32
- ب) مصرف کالاهای تولید داخل 35
- ج) هماهنگی مصرف با سطح تولید 39
- د) اثرپذیری جامعه از فرهنگ خودی 41
- ه_) ایجاد انگیزه های معنوی برای مصرف 44
- الف) وضعیت مصرفی غرب 47
- اشاره 47
- 4. روش های ترویج مصرف گرایی غربی٭(مجید نوریان) 47
- ب) شگردهای مصرفی کردن جامعه 50
- اشاره 50
- 2. تشویق مردم به تازه جویی 51
- 3. زود کهنه و مندرس شدن کالا با عنوان planned obsolete 51
- 1. پیروی از مد روز در مصرف تمامی کالاها 51
- ج) شرکت های چند ملیتی و مصرف گرایی 52
- اشاره 55
- 5. الگوی مصرف در ایران (مجید نوریان) 55
- اشاره 55
- الف) آسیب شناسی الگوی مصرف کنونی در ایران 55
- یک _ بالابودن سطح مصرف 56
- دو _ مدگرایی 56
- سه _ اتکای درآمد ملی بر نفت 57
- چهار _ مصرف نمایشی و پرستیژی 58
- پنج _ گرایش دولتمردان به رفاه طلبی، پس از جنگ 59
- شش _ توزیع نابرابر درآمد و شکاف طبقاتی 60
- ب) راهکارهای پیشنهادی 61
- 6. جلوه هایی از فرهنگ مصرف در ایران٭ (حسین بافکار) 64
- الف) خرید فلّه ای و انبوه مواد غذایی 64
- اشاره 64
- ب) اسراف در پذیرایی ها و پخت وپز 65
- ج) استفاده نادرست از پوشاک 67
- د) مدگرایی 69
- ه_) مصرف کالاها و دستاوردهای بیگانه 69
- و) مصرف بی رویه دارو 70
- ز) بی مبالاتی در استفاده از سرمایه ملی (پول و اسکناس) 71
- ح) بی مبالاتی در بهره گیری از امکانات و اموال عمومی 72
- اشاره 74
- اول _ ضعف فرهنگ مصرف 74
- ط) بهره برداری کردن نامطلوب از ذخایر و منابع طبیعی 74
- اشاره 74
- یک _ آب 74
- دوم _ مشکلات مدیریتی 76
- اشاره 76
- 1. بهره برداری نامناسب از آب در مصرف شهری 77
- 2. مصرف نامناسب آب در بخش کشاورزی 78
- 4. نظارت نامناسب 79
- 3. بهره برداری نامناسب از آب در صنعت 79
- اشاره 80
- سوم _ راهکارهای اصلاحی 80
- 1. فرهنگ سازی 80
- اشاره 81
- یک _ روشنگری در افکار عمومی 81
- دو _ بیان ارزش های واقعی آب 82
- سه _ آموزش عملی صرفه جویی 83
- اشاره 84
- یک _ مشارکت دادن مردم 84
- دو _ تشویق 85
- جریمه متخلفان 86
- اشاره 86
- 2. بُعد مدیریتی (تحول در نوع مدیریت) 87
- دو _ خاک 90
- سه _ جنگل و مرتع 91
- چهار _ سوخت و انرژی 93
- ی) ضرورت به کارگیری الگوی درست مصرف 95
- کتاب نامه 104
- الف) کتاب 104
- ب) نشریه 107
- ج) جزوه 108
- د) پایگاه الکترونیکی 108
درست آب هم که یک موضوع ملی است، نیازمند مشارکت همه مردم است. اهمیت این موضوع به ویژه هنگام بحران دوچندان می شود. گروه های مختلف مردم، اتحادیه ها، سازمان های محلی، روزنامه نگاران، نویسندگان، نمایندگان مجلس، جوانان و بانوان، دیدگاه هایی درباره آب دارند که باید به این دیدگاه ها، هنگام برنامه ریزی ها، تصمیم گیری ها و اجرا توجه شود.
بی تردید، اگر مردم احساس کنند که در همه امور مربوط به آب دخیلند، نوعی انگیزه قوی در آنان برای همکاری بیشتر با مسئولان به وجود می آید. البته موضوع مشارکت مردم در امور آب، در فرهنگ ملی _ مذهبی ما موضوع تازه ای نیست. بسیاری از سیستم های آب رسانی در کشور کهن ما، در طول تاریخ با مشارکت مردم و افراد خیرخواه، ایجاد شده اند. احادیث فراوانی نیز از پیشوایان معصوم(ع)، مردم را به مشارکت در امور آب فراخوانده اند، چنان که رسول خدا صلی الله علیه و آله می فرماید: «از جمله اعمال و نیکی های مؤمن که بعد از مرگ به او می رسد... ، نهری است که به کمک او جریان یافته باشد».(1)
دو _ تشویق
یکی از ابزارهای مهم انگیزش، بهره گیری از ابزار تشویق است. در فرهنگ اسلامی ، هرگاه مردم به کار نیکی فرا خوانده می شوند، به آنان وعده پاداش داده می شود. این موضوع می تواند در مورد آب هم اثرگذار باشد. بی گمان، شناسایی و تشویق مشترکان کم مصرف خانگی در شهر و روستا، تشویق کشاورزان بهره مند از آبیاری بهینه؛ یعنی کسانی که با کمترین مصرف آب، بیشترین محصول را تولید می کنند و نیز تشویق صاحبان صنایع و مؤسسه ها که
1- نهج الفصاحه، ص 337، ح 906.