دین، اسطوره، خرافه و جادو صفحه 53

براساس این آیات قرآنی، روشن است که مراد قرآن از اسطوره، داستان های توهمی و خیالی و به عبارت دیگر، افسانه ای است که هیچ پایه عقلانی و منطقی ندارد و کافران و مشرکان برای اینکه زیر بار دعوت پیامبران نروند، دعوت آنان را اموری اسطوره ای و افسانه ای می دانستند. بر همین اساس، قرآن نظر آنها را ردّ می کند و می گوید که آنچه از تاریخ گذشتگان و پیامبران و امت های پیشین در قرآن آورده شده، وقایع و حوادث و اتفاقاتی بوده که در گذشته رخ داده و برای عبرت دیگران بیان شده است.

2. خرافه، جادو و توتم پرستی از دیدگاه آیات و روایات

2. خرافه، جادو و توتم پرستی از دیدگاه آیات و روایات

اموری از قبیل خرافه و توتم پرستی، به طور صریح در آیات و روایات مورد نقد و نفی قرار نگرفته و این گونه عقاید، در قالب سحر و اسطوره، نفی و انکار شده است. در قرآن کریم، 13 بار کلمه «سحر» از زبان کافران نقل شده است که وقتی آیات قرآن برای آنها تلاوت می شد، می گفتند: «ان هذا الاّ سحر مبین». منظورشان نیز این بود که این سخنان، از حقیقت به دور است؛ زیرا «سحر» به معنای سخن عاری از حقیقت و گفتاری اساسی است. ساحران نیز با رفتار خود، چیزهایی را به بینندگان نشان می دهند که واقعیت و حقیقتی در آن نیست. از این رو، کافران ادعا می کردند که سخنان پیامبران از حقیقت و واقعیت تهی است. «در دوره بعد از اسلام وقتی که دوره ترجمه آثار دیگران فرا رسید و از آثار یونانی و هندی و ایرانی چیزهایی ترجمه شد، خلفا بیش از هر چیزی به مسئله نجوم احکامی توجه کردند. از آن زمان، مسئله نجوم احکامی رایج شد. بعد اینها به دست یهودیان و شاید بیشتر از دیگران، هندی ها و افرادی که