خرافه و خرافه زدایی با رویکرد رسانه ای صفحه 119

ثمود است. آنان قومی بودند که پس از برخورد با مسئله دعوت صالح به ایمان به پروردگار، از آن سر باز زدند و او را عامل تشتّت در جامعه دانستند و از اینکه آنها را به عذاب و بلا تهدید می­کند، به ستوه آمدند و در واکنش به اعمال و گفتار صالح، مسئله تطیر را به کار گرفتند. از نظر قوم ثمود، صالح و پیروانش، انسان های بدیمنی بودند. از این رو، به وجود آنان تطیر زدند و وجودشان را بد یمن شمردند. (نمل: 45 _ 47)

از دیگر اقوامی که به تطیر معتقد بودند و فال بد می­زدند و قرآن از آنان یاد می­کند، فرعون و قوم وی بودند. آنان بر این باور بودند که همه بلایا و سختی­هایی که مردم مصر دچارش می­شوند از وجود نامبارک موسی علیه السلام و پیروان وی است. (اعراف: 131) از نظر آنان، افرادی چون موسی علیه السلام ، که جامعه مصری را دچار قحطی، ناراحتی­های فراوان و بلایای مختلف کرده، موجودی بد یمن و شوم است.

قرآن گزارش می­کند قوم انطاکیه (اصحاب القریه) نیز در برابر پیامبران چنین واکنشی نشان دادند و وجود ایشان را بد یمن دانستند و تطیر زدند. (یس: 13 _ 19)

در عصر پیامبر اکرم نیز برخی مسلمانان سست ایمان این شیوه را آغاز کردند و وجود پیامبر را بدیمن دانستند و تطیر زدند. (نساء: 78)(1)

چهار _ پاسخ انبیای پیشین و پیامبر اکرم به تطیر مخالفان

چهار _ پاسخ انبیای پیشین و پیامبر اکرم به تطیر مخالفان

با توجه به آیات قرآن، درمی یابیم پیامبران خدا به مردم گوشزد می کردند، حوادث ناگواری که برایشان رخ می دهد گاهی برای امتحان مردم و گاهی برای کیفر دادن آنان بوده است. برای نمونه، پیامبران «اصحاب القریه» در