خرافه و خرافه زدایی با رویکرد رسانه ای صفحه 141

دوم _ جهل و ناآگاهی؛

سوم _ کم رنگ شدن ارزش های اخلاقی؛

چهارم _ ناتوانی در حل مشکلات روزمره، فقدان راه های مناسب برای عموم مردم و ناامیدی؛

پنجم _ خیال پردازی و اوهام؛

ششم _ اثرگذاری شدید برخی رمالان بر مراجعان و ادعای توانایی رفع انواع مشکلات از سوی آنان؛

هفتم _ تبلیغات وسیع و معرفی این شیادان به دیگران که به وسیله مشتریان ساده لوح انجام می­گیرد.

چهار _ نظر اسلام در مورد کهانت و مراجعه به غیب گو و کاهن

چهار _ نظر اسلام در مورد کهانت و مراجعه به غیب گو و کاهن

اسلام برای آنکه مبادا زندگی و سرنوشت خلق بازیچه غیب­گویانی شود که با سخنانشان تیری در تاریکی می­افکنند، هرگونه کهانت را به شدیدترین وجه حرام کرد. رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله مسلمانان را از رفتن نزد کاهنان برای آگاهی از سرنوشت و آینده­شان منع کرد و فرمود: «هر کس نزد عرّاف یا کاهنی برود و گفته­های او را تصدیق کند، به آنچه بر محمد صلی الله علیه و آله نازل شده کفر ورزیده است».(1)

هم چنین حسن بن محبوب از هیثم بن واقد نقل می­کند که گفت: «به امام صادق علیه السلام عرض کردم: در جزیره ما مردی است که خبر می­دهد کسی را که از او، از دزدی اموالش می­پرسد و رویدادهایی مانند این. آیا ما هم از او چیزی بپرسیم؟ پس امام فرمود: رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: هرکس به سوی ساحر برود یا به کاهنی توجه کند، یا دروغ گویی را تصدیق کند، به آنچه خداوند متعال بر رسول خدا نازل فرموده کفر ورزیده است».(2)