خرافه و خرافه زدایی با رویکرد رسانه ای صفحه 348

ح) غیب گویی و کهانت (فال گیری، رمالی، طالع بینی و...)

امروزه، بازار غیب­گویی با نام­های مختلف چون فال بینی (فال قهوه، فال ورق، فال حافظ و...)، طالع بینی (چینی، هندی و ژاپنی)، کف بینی و انواع مختلف پیش گویی داغ است. البته علاقه شدید انسان به دانستن امور غیبی ناشی از غریزه­ای است که در وجود تمام انسان ها وجود دارد و با توجه به غریزی بودن آن، سابقه طولانی و تاریخیِ نسبتاً مشخصی برای آن می توان یافت.

یک _ پیشینه کهانت و غیب گویی

یک _ پیشینه کهانت و غیب گویی

از روزگاران قدیم برای آگاهی از اطلاعات غیبی تلاش می شده است. این امر در میان قبایل وحشی، متمدن، معتقدان به شرایع و غیرمعتقدان به شرایع رایج بود. آنها کهانت را نوعی از علم می­دانستند. علمی که از رویدادها و اتفاقات آینده (سیل، زلزله، جنگ، بیماری، قحطی و...) سخن می­گفت.

در دایره المعارف فارسی آمده است: کهان علم (Kehanat) یکی از علوم موهوم اقوام ابتدایی، که هدفش پی بردن به حوادث آینده است، بر اساس ارتباط ارواح بشری با ارواح مجردّه، یعنی شیاطین و جنیان است. علم کهانت در میان عرب عصر جاهلی شیوع بسیاری داشته و کاهنان معروفی از قبیل شِقّ (Seqq) و سطیح (Satih) در تاریخ عرب عصر جاهلی بوده­اند که داستان های بسیاری از ایشان نقل شده است. اسلام عقیده کهانت را شدیداً رد کرده است.(1)

علامه یحیی نوری در مورد کهانت می­نویسد:

در تعریف کهانت و شرح مفهوم آن، نظریات یکسان نیست، ولی با توجه به مجموع اقوال باید گفت: کاهنان مردمی بودند که مدّعی بودند از آینده خبر می­دهند و حوادث آینده را با وسایلی پیش بینی می­کنند. البته با این نوع تعریف، کاهن از عرّاف مشخص می­شود،