خرافه و خرافه زدایی با رویکرد رسانه ای صفحه 52

علامه طباطبایی می فرماید: «کلمه لهو به معنای هر چیزی است که آدمی را از مهمش باز بدارد و لهوالحدیث آن سخنی است که آدمی را از حق منصرف کند و به خود مشغول سازد؛ مانند حکایت های خرافی و داستان هایی که آدمی را به فساد و فجور می کشاند یا از قبیل سرگرمی به شعر و موسیقی و مزمار و سایر آلات لهو که همه اینها مصادیق لهوالحدیث هستند».(1)

در عصر ما رمالان، فال گیران، طالع­بینان، جادوگران، نویسندگان مطالب و داستان های خرافی، فیلم­سازانی که خرافه را رواج می دهند، همان نضر بن حارث­هایی هستند که با هدف سرگرم کردن مردم یا گمراه کردن آنها به کسب درآمد مشغولند.