خرافه و خرافه زدایی با رویکرد رسانه ای صفحه 78

حضرت علی علیه السلام نیز می فرماید: «اَلْعَینُ حَقُّ و الرُّقی حق؛ چشم زخم حق است و توسل به دعا برای دفع آن نیز حق است».(1)

روایت های متعدد دیگری نیز در این باره وجود دارد که همه نشان می دهند چشم زخم خرافه نیست و حقیقت دارد. چشم هایی وجود دارند که اثر می­گذارند و ناگواری و مرگ و بیماری به همراه دارند، اما این حقیقت _ که گاهی ردپای آن در زندگی­ها دیده می­شود و چشم های شمار اندکی این ویژگی را دارد _ در جامعه ما و دیگر جامعه­ها چنان دامن گسترانده که شماری را به این پندار گرفتار ساخته که همیشه و در همه جا، خود و عزیزانشان را در دایره و حلقه چشم های بد و ویرانگر می­بینند و راه رهایی از آنها ندارند. از این رو، به خرافات می­آویزند و راه­های نابخردانه­ای در پیش می­گیرند و از کورباطنان، رمالان و سودجویان کمک می­طلبند یا به اعمالی شگفت روی می­آورند که نه تنها خود و خانواده­شان را از طوفان چشم های بد در امان نمی­دارند که در گرداب های سخت و سهمگین فرو می افتند.(2) برای مثال، اسفندهای به هم پیوسته را بالای سر در خانه­ها می آویزند یا معتقدند شوری چشم شور را باید با همراه داشتن نمک خنثی کرد یا برای دفع چشم زخم تخم مرغ می­شکنند و زیر چرخ های اتومبیلشان قرار می­دهند و... .

شهید مطهری هنگام تفسیر آیه «وَ اِنْ یَکادُ» می­فرماید:

مقدمتاً دو مطلب را عرض بکنم:

یکی اینکه، چشم زخم اگر هم حقیقت باشد، به این معنای رایج امروز در میان ما _ بالاخص در میان طبقه نسوان که فکر می­کنند همه مردم