خرافه و خرافه زدایی با رویکرد رسانه ای صفحه 99

جن را پنج صنف آفریده است: صنفی مانند باد در هوا [ناپیدا هستند] و صنفی به صورت مارها و صنفی به صورت عقرب­ها و صنفی حشرات زمینند و صنفی از آنها مانند انسانند که بر آنها حساب و عقاب است».(1)

دو _ انسان و جن

دو _ انسان و جن

همان گونه که در مقدمه اشاره شد، اعتقادهای خرافی مردم در مورد جن سابقه­ای طولانی دارد. برخی مفسران ذیل آیات 100 و 101 انعام آورده­اند: «قریش معتقد بودند خداوند با جنیان ازدواج کرده و فرشتگان ثمره این ازدواجند. بنابراین، منظور از جن فرشتگان نیستند».(2)

سید بن قطب نیز از قول کلبی در کتاب الأصنام می­آورد: «یکی از طوائف عرب به نام بنوملیح، که شعبه­ای از قبیله خزاعه بود، جن را می­پرستیدند»(3) و نیز گفته شده است: «پرستش و عبادت جن و اعتقاد به الوهیت آنها در میان مذاهب خرافی یونان قدیم و هند نیز وجود داشته است».(4)

رسم جاهلانه دیگر که در میان اعراب رواج داشت، آن بود که هرگاه در مسافرت، شب هنگام به بیابانی یا دره­ای وارد می­شدند، از شر جانداران و سفیهان جنی به عزیز آن بیابان که سرپرست جنیان است، پناه می­بردند و می گفتند: پناه می­برم به عزیزِ این وادی از شر سفهای قومش.(5) خداوند در قرآن به این رسم جاهلانه اشاره می کند و می­فرماید: «وَ أَنَّهُ کانَ رِجالٌ مِنَ الْإِنْسِ یَعُوذُونَ بِرِجالٍ مِنَ الْجن فَزادُوهُمْ رَهَقاً».(6)

1- عباس قمی، سفینه البحار، ج 1، ص 186. (ماده جن)
2- مجمع البیان، ج 8، ص 208؛ تفسیر نمونه، ج 5، ص 376.
3- سید قطب، تفسیر فی ظلال القرآن، ج 2، ص 1162.
4- تفسیر المنار، ج 7، ص 540.
5- 40 تفسیر المیزان، ج 20، ص 64 و تفاسیر دیگر ذیل آیه 6 سوره جن.
6- جن: 6: «و این که مردانی از بشر به مردانی از جنّ پناه می بردند و آنها سبب افزایش گمراهی و طغیان شان می شوند!».