- مقدّمه 1
- انسان و حبّ و بغض 3
- اولویت خدا در محبّت ورزی 4
- دوستی خدا نامحدود است 5
- ثمربخشی محبّت الاهی 6
- دوستی اهل بیت پیامبر صلی الله علیه و آله ، شاخه ای از محبّت خدا 6
- سایر انگیزه های محبّت به پیامبر صلی الله علیه و آله و اهل بیت علیهم السلام 8
- آثار محبّت به پیامبر صلی الله علیه و آله 10
- 1_ ایمان حقیقی و ماندگار 10
- اشاره 10
- محبّت به اهل بیت علیهم السلام ، از لوازم محبّت به پیامبر صلی الله علیه و آله است 11
- 2_ احساس شیرین ایمان 11
- اشاره 18
- انگیزه هایی برای محبّت ورزی به اهل بیت علیهم السلام 18
- انتساب به رسول رحمت 18
- پاداش رسالت 19
- سوال قیامت 19
- مشمول دعای رسول شدن 19
- حبّ خدا و رسول 19
- عِدل قرآن 20
- میزان ایمان 20
- بعثت انبیاء بر ولایت وصیّ خاتم الانبیاء 21
- استجابت دعا 22
- سرلوحه عمل مؤمن 22
- کشتی نجات 22
- همسنگی با رسول خدا 23
- ثنای الاهی 24
- قداست و شرافت 24
- معیار قبولی طاعات 24
- نقش حجّت ها و خلفای الاهی در هستی 25
- امان اهل زمین و آسمان 25
- نتیجه سخن 28
- خود را بیازماییم 31
غیر شما مو بر سر می رویاند؟»
در نقلی که «دارقطنی» آورده، چنین دارد:
«آیا بعد از خدا، کسی جز شما، مو، در سر رویانید؟»
و بنا بر حدیث «ابن سعد»، وی چنین گفته است:
«کسی جز شما مو را بر سر رویانید؟»
به نقلی دیگر، چنین آمده: «جز این نیست! این مو که بر سر ما می بینی، خدا، و سپس شما، رویانده اید.»(1)
سخن در این است که اگر برای اهل بیت، خصوصیّت دیگری جز این معنی نبود، همین کافی بود که انگیزه و داعی محبّت نسبت به آن ها باشد. این خصوصیت به تنهایی، بر هر چیزی که محبّت انسان را به خود جلب کند غلبه دارد؛ بر همه آثار و پدیده های حیات برتری دارد و با همین خصوصیت است که ولایت آن بزرگواران بر مؤمنین، مسلّم گشته، حتّی به نصّ قرآن، نسبت به آن ها اولی به تصرّف از خودشانند.
همین خصوصیت است که ایشان را از جان و مال و زن و فرزند و پدر، محبوب تر کرده است. این خود، یکی از وجوهی است که ولایت امیرالمؤمنین علی علیه السلام را در قرآن کریم _ به وسیله کلمه حصر و انحصار _ تثبیت و بلند مرتبه و همسنگ ولایت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله کرده است، آن جا که می فرماید:
«تنها، صاحب اختیار و سرپرست شما، خدا و رسول، و آن کسانی هستند که نماز می خوانند و زکوه می دهند، هنگامی که در رکوعند.» (2)
بزرگان و پیشوایان تفسیر و فقه و حدیث، همه اتّفاق دارند که این آیه شریفه درحق علی علیه السلام نازل شده،هم چنان که تفصیل قضیه در ذیل این آیه درکتاب «الغدیر» (جلد3)ارائه شده است.
نتیجه سخن
1- این روایت را، ابن سعد، دارقطنی، ابن عساکر، حافظ گنجی و دیگران، نقلکرده اند و ابن حجر در «اصابه، ج 2، ص 15» درباره آن گفته است: «سندش صحیحاست.»
2- سوره مائده، آیه 55. (انّما ولیّکم الله و رسوله و الذین آمنوا الذین یقیمون الصلوه ویؤتون الزکوه و هم راکعون.)