حق الناس در محیط کار و زندگی از دیدگاه قرآن و روایات صفحه 121

متن حدیث

قالَ الاِمام عَلی علیه السلام:

لا یَجِدُ عَبْدٌ طَعْمَ الاِیمانِ حَتَّی یَعْلَمَ إِنَّما اَصابَهُ لَمْ یَکُنْ لِیُخْطِئَهُ وَ إِنَّ ما اَخْطَأَهُ لَمْ یَکُنْ لِیُصِیبَهُ، وَ اِنَّ الْضَّارَ الْنَّافِعَ هُوَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ.

بحار 70/154.

ترجمه حدیث

حضرت علی علیه السلام فرمودند: هیچ بنده ای مزه ایمان را نمی چشد مگر برسد به جایی که علم داشته باشد که آن چه از (بلا یا نعمت) به او رسیده قطعی بوده و مسلّماً می رسیده و آن چه به او نرسیده قطعاً نمی رسیده و بداند که نفع و ضررها به دست خداست (و آن چه رسیده و نرسیده همه به اذن و قدرت الهی بوده و هست).

* ایمان به خدا طعم بسیار شیرین و لذّت بخشی دارد، امّا وقتی این طعم را می چشیم که معرفتی حاصل شده باشد، و بدانیم که همه کارها به دست خداست، و ما هیچ کاره ایم. اگر بدانیم که آن چه باید بما برسد طبق تقسیمات و مقدرات خدا حتماً و بدون شک خواهد رسید، و آن چه نباید برسد یقیناً نخواهد رسید، و تمام ضررها و منفعت ها به دست خداست، شاهرگ های اصلی تمامی خلقت و جهان هستی به دست خداست، و تنها قسمت اندکی از آن به دست بشر داده شده و آن هم با این همه قید و شرط و....

آن وقت است که دل به خدا و عطای او می بندیم، و از غصّه دنیا آسوده شده و غم رفته ها و نیامده ها را نمی خوریم، و خلاصه از شر و شور