درمانگری با قرآن صفحه 20

: آیا مرده دلی را که من با روشنگریِ خودم او را زنده کردم و نوری برایش قرار دادم که با کمک آن نور دارد سالم زندگی می کند و حق را از باطل تشخیص می دهد ؛ ظلم را از عدالت تشخیص می دهد ؛ درستی را از نادرستی تمییز می دهد ، «کَمَن مَثَلُهُ فِی الظُّلُمَاتِ» : مانند کسی می باشد که در تاریکی ها دچار است ؟ «لَیْسَ بِخَارِجٍ مِنْهَا» : و نمی خواهد هم بیرون بیاید ؟ که در این آیه ، خداوند در حقیقت دارد می گوید که آیا سلمان با ابی لهب ، در مقایسه با یکدیگر ، مثل همند ؟ ابوذر با ابوجهل ، مثل همند ؟ همه مکه ای ها مثل همند ؟ ما فردی را در مکه داشتیم ، به نام «خباب» . آدم از تعریف هایی که امیرمؤمنان علیه السلام در حکمت های نهج البلاغه از او کرده ، ماتش می برد : «یَرْحَمُ اللَّهُ خَبَّابَ بْنَ الْأَرَتِّ ، فَلَقَدْ أَسْلَمَ رَاغِباً ، وَ هَاجَرَ طَائِعاً ، وَ قَنِعَ بِالْکَفَافِ ، وَ رَضِیَ عَنِ اللَّهِ ، وَ عَاشَ مُجَاهِداً» . (1) این مرد اهل مکه بود و خدا با روشنگری اش از طریق قرآن ، دل مردگی او را زنده کرد و نور برایش قرار داد