- سخن ناشر 1
- طبیب یکی از اسامی حق 2
- قرآن ، نسخه درمان 2
- فصل اول : قرآن ، نسخه درمان 2
- پیغمبر ، طبیب دوره گرد 3
- عدم درمان «جهل» ، مایه عذاب اخروی 4
- فرستاده شدن پیامبر در زمان فاصله و جدایی مردم از رسالت 5
- تغییر نسخه مسیح توسّط یهودیان معاند 6
- اهمیت نماز نزد انبیاء و اهل بیت 8
- سِرَّ دعوت اهل بیت : به نماز از سوی پیامبر 9
- نماز ، مهم تر است 10
- شهادت به اقامه نماز امام رضا علیه السلام در زیارت حضرت 10
- کناره گرفتن امیر مؤمنان علیه السلام برای گزاردن نماز ، در اوج جنگ 11
- تباه کردن نماز از طرف نسل های بعد از نوح 12
- تلاش دشمن برای خواب کردن مردم 14
- سؤال درمان از طبیبان دین کن 17
- نسخه درمان امام علی علیه السلام 18
- روشنی دل با روشنگری های پروردگار عالم در قرآن مجید 19
- نتایج روشنگری پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم با قرآن 21
- روی آوردن به خیرخواهی خداوند 22
- فصل دوم : درمان با قرآن ، نیازمند تخصّص* 23
- درمان با قرآن ، نیازمند تخصّص 23
- لزوم مراجعه به اهل ذکر از نظر قرآن 24
- لزوم مراجعه به افراد آشنا به روایات در زمان عدم دسترسی به اهل بیت 25
- اهمیت مجالس روشنگری خدا از طریق اهل بیت و عارفان به روایاتشان 28
- آرزوی آمدن آمریکا ، میل به ستمکاران و مخالف با روشنگری قرآن 32
- قضیه صفوان و میل به بقای هارون 33
- میل به ستمکار ، موجب شرکت در ستمکاریهای او 35
- فرهنگ شیعه و احتیاط درباره میل به ستمکاران 38
- احتیاط تاجر شیرازی در باره استعمال تنباکو در زمان تحریم آن 39
- احتیاط شدید مرحوم خرازی 40
- رسیدن آتش در قیامت در صورت میل به ستمگر در باطن قلب 42
- شرکت در جهاد تنها با آرزوی راستین آن 43
آن جا جوابی که اهل جهنم می دهند ، ریشه همه جواب هاست و مادر همه آن هاست . نمی گویند ، ما چون بی نماز بودیم ، روزه ماه رمضان را خوردیم ، حج نرفتیم ، با مال خودمان برخورد درستی نداشتیم ، به مردم ستم می کردیم ، سبب شد که ما به جهنم بیاییم ؛ بلکه آن ها اینطور می گویند : « لَوْ کُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ مَا کُنَّا فِی أَصْحَابِ السَّعِیرِ»(1): اگر زمانی که ما در دنیا بودیم ، رفته بودیم و شنیده بودیم ، چون شنیدن است که جهل را درمان می کند ، و فکر کرده بودیم ؛ اندیشه کرده بودیم ؛ بررسی باطنی نسبت به خودمان و جهان داشتیم ، امروز اهل آتش فروزان نبودیم : «مَا کُنَّا فِی أَصْحَابِ السَّعِیرِ» ، «سَعِِیْر» ؛ یعنی آتش برافروخته ؛ یعنی جهل ، نادانی و به دنبال دانش نرفتن او ، باعث برافروخته شدن این آتش سوزان شده است .
فرستاده شدن پیامبر در زمان فاصله و جدایی مردم از رسالت
در نهج البلاغه ، امیرمؤمنان علیه السلام درباره پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم فرموده است : «أَرْسَلَهُ عَلَی حِینِ فَتْرَهٍ مِنَ الرُّسُلِ»(2) ؛ یعنی خداوند متعال این طبیب را برای درمان بیماری های
1- ملک:10.
2- نهج البلاغه، خطبۀ 158.