- مقدمه 1
- 3-معالجه ی غضب 8
- 6-ترغیب به فرو بردن خشم 14
- 7-خشم کلید همه ی بدیها 18
- 8-غضب آتشی از شیطان 22
- 10-تشویق به تسلّط برخشم 26
- 11-نیرومند ترین انسانها 30
- 12-کسی که با معصیت دیگر،خشم خود را فرو ببرد 32
- 14-ریشه ی خشم 35
- 15-داروی خشم 36
- 17-کسی از بد رفتاری نسبت به خود به خشم نیاید 44
- 18-احادیث دیگری در خصوص خشم 45
- 19- خواندن دعا هنگام خشم 57
- 21- نمونه هایی از فرو بردن خشم حضرات ائمّه اطهار علیهم السّلام 60
- 22- غضب پیامبر گرامی اسلام صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ وَسَلَّم و اهل بیت علیهم السّلام 66
- اشاره 66
- غرامت گرفتن عمر از کارگزاران 75
- تعجب امیرالمؤمنین علیْهِ السَّلام از بدعت پسندی مردم 77
- انتقال مقام ابراهیم به محلّ آن در جاهلیّت 77
- تغییر پیمانه صاع و مُد پیامبر صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ وَسَلَّم 78
- غصب فدک 79
- نقشه قتل امیر المؤمنین علیْهِ السَّلام 85
- حبس کردن خمس 86
- الحاق خانه ی جعفر به مسجد 87
- بدعت در ارث جَدّ 88
- قضاوت باطل در مورد نصر و جعده و ابن وبره 89
- آزاد کردن کنیزان صاحب فرزند 89
- بدعت درباره ی طلاق 90
- حذف «حَیَّ عَلی خَیرِ العَمَل» از اذان 90
- بدعتهای عمر درباره ی عجم 91
- بدعت در حکم همسر مفقود 91
- پشتوانه دروغین بدعتهای عمر 92
- بدعت در آزاد کردن کنیزان یمن 92
- بدعت در حکم سرقت 92
- مخالفت ابوبکر و عمر در قتل رئیس خوارج 93
- اهانت عمر به صفیّه در مورد شفاعت 93
- منع از نوشتن «کتف» 93
- بازگشت از لشکر اسامه 93
- مخالفت ابوبکر و عمر در ابلاغ پیام 94
- بدیها و مخالفتهای بی شمار ابوبکر و عمر 94
- اهانت عمر به پیامبر صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ وَسَلَّم و عکس العمل آن حضرت 95
- ابتدای خلقت نوری اهل بیت علیهم السّلام 97
- نسب پیامبر اکرم صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ وَسَلَّم 102
- سؤال مردم از انساب و عاقبت خود 103
- اعتراف عمر به اهانت خود نسبت به پیامبر اکرم صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ وَسَلَّم 104
- اعتراض عمر به پیامبر اکرم صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ وَسَلَّم در مورد زکات عبّاس 105
- اعتراض عمر به پیامبر اکرم صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ وَسَلَّم در نماز بر جنازه منافق 106
- اعتراض عمر به پیامبر اکرم صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ وَسَلَّم در صلح حدیبیّه 107
- اعتراض و انکار عمر در غدیر خم 108
- اعتراض و استهزای عمر در بیماری حضرت امیرالمؤمنین علی علیْهِ السَّلام 109
- اتمام حجّت با سلام به عنوان «امیرالمؤمنین» 110
- سوابق سوء ابوبکر و عمر و عثمان در مسأله خلافت 110
- انتخاب یا انتصاب یا شوری؟! 111
- ابوبکر و عمر بدتر از عثمان 114
- وسعت علم حضرت امیرالمؤمنین علی علیْهِ السَّلام 117
- پیشگویی امیرالمؤمنین علیْهِ السَّلام از بلایا 119
- پیشگویی امیرالمؤمنین علیْهِ السَّلام از فتنه ها 120
- فتنه ی بنی امیّه 121
- فتنه های بعد از بنی امیّه 122
- امام زمان عجّل الله تعالی فرجه الشّریف پایان دهنده ی فتنه ها 124
- حضرات اهل بیت علیهم السّلام پناهِ در فتنه ها 125
- گرفتاری آل محمّد علیهم السّلام در فتنه ها 128
- حضرت امیرالمؤمنین علی علیْهِ السَّلام مظهر دین الهی 130
- عکس العمل اصحاب صحیفه ملعونه در مسأله «امیرالمؤمنین» 132
- دوبار سلام کردن به حضرت امیرالمؤمنین علی علیْهِ السَّلام 133
- عمّار و حذیفه در فتنه ی سقیفه 135
- سؤال سلیم از عمّار و حذیفه درباره فتنه ی سقیفه 136
- عکس العمل پیامبر صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ وَسَلَّم در مقابل اهانت عایشه 138
- منع عمر از نوشتن کتف و عکس العمل پیامبر اکرم صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ وَسَلَّم 139
- ارزش کتف 139
- تأییدِ اینکه مانع از کتف آوردن، عُمَر بود 140
ص:142
عمّار و حذیفه در فتنه ی سقیفه
گفتم: اصلحک الله، چگونه عمّار و حذیفه وقتی آن دو را بعد از پیامبر اکرم صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ وَسَلَّم دیدند باز هم در تصمیم خود مردّد شدند.
ابوذر گفت: عمّار و حذیفه بعدها اظهار توبه و پشیمانی کردند. ولی (در سقیفه) گوساله آنان (ابوبکر) برای خود مقامی ادّعا کرد و سامری آنان (عمر) و سه نفر همراهشان (سالم و ابوعبیده و معاذ) شهادت دادند که از پیامبر صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ وَسَلَّم شنیده اند که آن مطلب را فرموده است. عمّار و حذیفه هم با خود گفتند: شاید این مسأله ای است که بعد از مسأله اوّلی (یعنی خلافت امیرالمؤمنین علی علیْهِ السَّلام ) به وقوع پیوسته و لذا آن دو هم مانند دیگران به شک افتادند. ولی توبه کردند و متوجه شدند و تسلیم آن حضرت گردیدند.
قَالَ سُلَیْمُ بْنُ قَیْسٍ فَلَقِیتُ عَمَّاراً فِی خِلافَهِ عُثْمَانَ بَعْدَ مَا مَاتَ أَبُوذَرٍّ فَأَخْبَرْتُهُ بِمَا قَالَ أَبُوذَرٍّ فَقَالَ صَدَقَ أَخِی أَبُوذَرٍّ إِنَّهُ لابَرُّ وَ أَصْدَقُ مِنْ أَنْ یُحَدِّثَ عَنْ عَمَّارٍ بِمَا لا یَسْمَعُ مِنْهُ فَقُلْتُ أَصْلَحَکَ اللهُ بِمَا تُصَدِّقُ أَبَاذَرٍّ قَالَ أَشْهَدُ لَقَدْ سَمِعْتُ رَسُولَ اللهِ صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ وَسَلَّم یَقُولُ مَا أَظَلَّتِ الْخَضْرَاءُ وَ لا أَقَلَّتِ الْغَبْرَاءُ عَلَی ذِی لَهْجَهٍ أَصْدَقَ مِنْ أَبِی ذَرٍّ وَ لا أَبَرَّ قُلْتُ یَا نَبِیَّ اللهِ وَ لا أَهْلِ بَیْتِکَ قَالَ إِنَّمَا أَعْنِی غَیْرَهُمْ مِنَ النَّاسِ ثُمَّ لَقِیتُ حُذَیْفَهَ بِالْمَدَائِنِ رَحَلْتُ إِلَیْهِ مِنَ الْکُوفَهِ فَذَکَرْتُ لَهُ مَا قَالَ أَبُوذَرٍّ فَقَالَ سُبْحَانَ اللهِ أَبُوذَرٍّ