مجموعه کلام وحی برآستان ولایت(فرو بردن خشم) صفحه 91

ص:98

وَ قَضِیَّتِهِ فِی الْمَفْقُودِ وَ أَنْ أَجَّلَ امْرَأَتَهُ أَرْبَعَ سِنِینَ ثُمَّ تَتَزَوَّجُ فَإِنْ جَاءَ زَوْجُهَا خُیِّرَ بَیْنَ امْرَأَتِهِ وَ بَیْنَ الصَّدَاقِ فَاسْتَحْسَنَهُ النَّاسُ وَ اتَّخَذُوهُ سُنَّهً وَ قَبِلُوهُ مِنْهُ جَهْلًا وَ قِلَّهَ عِلْمٍ بِکِتَابِ اللهِ عَزَّوَجَلَّ وَ سُنَّهِ نَبِیِّهِ صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ وَسَلَّم.

بدعت در حکم همسر مفقود

همچنین حکم او درباره مرد مفقود که «مهلت زنش چهار سال است و بعد از آن ازدواج می کند. اگر شوهرش آمد، بین باز پس گرفتن همسرش و یا گرفتن مهریه او مخیّر می شود»!! مردم این حکم او را هم تحسین کردند و آن را سنّت حساب کردند و به خاطر جهل و نادانی به کتاب خدا و سنّت پیامبرش، از او قبول نمودند.

وَ إِخْرَاجِهِ مِنَ الْمَدِینَهِ کُلَّ أَعْجَمِیٍّ وَ إِرْسَالِهِ إِلَی عُمَّالِهِ بِالْبَصْرَهِ بِحَبْلٍ طُولُهُ خَمْسَهُ أَشْبَارٍ وَ قَوْلِهِ مَنْ أَخَذْتُمُوهُ مِنَ الْأَعَاجِمِ فَبَلَغَ طُولَ هَذَا الْحَبْلِ فَاضْرِبُوا عُنُقَهُ وَ رَدِّهِ سَبَایَا تُسْتَرَ وَ هُنَّ حَبَالَی.

بدعتهای عمر درباره ی عجم

همچنین عمر هر عجمی را از مدینه اخراج کرد و طنابی به طول پنج وجب برای عمّالش به بصره فرستاد و گفت: «هر کس از عجمها را گرفتید که قامت او به قدر این طناب بود گردنش را بزنید»!! و همچنین برگرداندن زنان اسیر شوشتر را در حالی که حامله بودند!