- دریچه ای نو به زندگی 1
- اشاره 7
- 1.2. باید دودوتا چهارتا کرد 10
- اشاره 17
- 2.2. پیوند خوردن با ریشه ها 21
- 2.3. می توان از مشکلات نردبانی ساخت 23
- 2.4. دعا؛ نگاه ما به خود در آیینۀ خدا 25
- 2.5. شکر؛ ثبت دارایی واقعی مان 26
- اشاره 31
- 3.1. گناهان کوچک؛ کمینگاه شیطان 32
- 3.2. عُجب و غرور؛ ویروس اختراعیِ شیطان 33
- 3.4. نکته های طلایی 40
- 3.6. دوستان و همراهان 43
- 3.7. زندگی کردن برای یک نگاه 47
می گویند اگر قرآن سخن فرو فرستاده شدۀ خدا با آدم است، دعا سخن بالاروندۀ آدمی با خداست. دعا نگاه آدمی در آیینۀ خدایی بر سرمایه های خود و وحشت از بی چیزی خود است. دعا اعلام تجدیدنظر انسان در مصرف عمر خود و شکایت از خود به خداست. دعا نگاه آزمندانۀ انسان به بخشایشگری و مهربانی خداوند و شیرین زبانی برای اوست.
امام زین العابدین در نیایشی با پروردگار چنین نجوا می کنند: «خداوندا... دل خوش ندارم؛ مگر با نگاه به رویت و آرامش و قراری ندارم؛ مگر با نزدیکی به تو... بیماری ام بهبود نشود؛ مگر با درمان تو. غمم ازبین نرود؛ مگر با نزدیکی به تو.»(1)
2.5. شکر؛ ثبت دارایی واقعی مان
آورده اند گنجشکی خانه خراب روی شاخۀ درختی نشست. با چشمی غم بار و هراسان،
1- . مفاتیح الجنان، ج 1، ص 126، الحادیه عشره مناجات المفتقرین.