رازهای نهان در موسیقی صفحه 9

راجع به همين بهرام گور «فخر الاسلام» از تاريخ اصفهاني نقل مي‌كند كه: بهرام گور دستور داد مردم نصف روز كار كنند و نيمي ديگر را به عيش و عشرت بگذرانند، باده بنوشند و نواي موسيقي بنوازند، از اين رو مقام آوازه خوانان اوج يافت، روزي بر گروهي عبور كردند كه مي‌نوشيدند؛ ولي گوش نمي‌دادند.

پرسيد:

كو آوازه خوان؟ جواب دادند:

مي‌خواستيم از وجودشان استفاده كنيم، اما هزينه‌شان به واسطه‌ي كميابي زياد است.

بهرام نامه‌اي به پادشاه هند نوشت و رامشگر (نوازنده و خواننده) خواست.

دوزاده هزار رامشگر از هند آمدند و بهرام آنها را به شهرهاي ايران تقسيم نمود.

پيشرفت چشمگير موسيقي بين اعراب

عرب با موسيقي و غنا به صورت بسيط و ساده‌اش آشنا نبود؛ پس از امتزاج با ايرانيان لهو و غنا به سرعت انتشار يافت. عجب اينست كه سرزمين حجاز از خود سرزمين‌هاي عراق و شام كه مركز اصلي اين صنعت بود جلو افتاد.

حجاز از نيمه‌ي دوم قرن اول هجري، هم مركز فقه و حديث بود و هم مركز لهو و موسيقي. امرا و حكام اموي سخت از لهويات ترويج مي‌كردند و به آنها سرگرم بودند. بر عكس ائمه‌ي اهل بيت عَلَيْهم‌ُالسَّلَام شديداً مخالفت مي‌كردند كه در فقه و حديث منعكس است.

اگر مطلب را در سطح عامه‌ي مردم بررسي كنيم، مي‌بينيم توده‌ي مسلمان ايراني و همچنين علماي ايراني نژاد با آن همه سوابق ملي در اين كار، بيش از توده‌ي عرب و علماي عربي نژاد عكس العمل و مخالفت نشان دادند.