فلسطین از منظرحضرت آیت الله العظمی خامنه ای (مدظلّه العالی) رهبر معظم انقلاب اسلامی صفحه 171

محروم کنند. ظاهر قضیه، اینست که مبارزان فلسطینی سرکوب می شوند؛ امّا باطن قضیه، اینست که حکومت صهیونیستی حتّی به همین اندازه حضور فلسطینیها هم قانع نیست! کار را آنچنان باید سخت بگیرد، آنچنان باید دشوار کند، که برای فلسطینی آزاده ای که می خواهد راحت زندگی کند، امکان زندگی نماند؛، مگر با نوکری اسرائیل! او پایِ امریکا را باز کرد، پایِ سی. آی. ای را - بیش از آنچه که بود - باز کرد، امکان مداخله یِ آنها را بیشتر کرد و کار را بر مبارزان دشوار نمود. البته اینها همه اش در خیال و وهم آنهاست.

… این قرارداد برای، اینست که شاید بتوانند به وسیله ی دسته ای فلسطینی خائن، این امنیَّت را برای خودشان به وجود آورند. چون تجربه کردند و خودشان نتوانستند، می خواهند بلکه به وسیله ی عرفات بتوانند به امنیَّت دست یابند! امّا من عرض می کنم که ملت فلسطین با صهیونیستها دشمن است؛ با نوکران صهیونیستها هم - هر چند یاسر عرفات باشد - به شِدَّت دشمنست. (1)

تکرار عنوان مذاکره با اسرائیل، سبب شکسته شدن قبح آن

بنده معتقدم که تکرار این حرفها از طرف آنها هم، کار بدی است. من این را عرض می کنم. این نظر بنده است. بنده معتقدم: برای رایج کردن یک گناه در عمل، یکی از راه هایش، اینست که آن گناه را در زبانها رایج کنند. آن قدر بگویند که قبحش از بین برود! شما قضیه یِ فلسطین و سرنوشت شومی را که بعضی از فلسطینیها برای خودشان و ملت فلسطین قبول کردند، ببینید! امروز این تجربه یِ بسیار عظیم و عبرت بزرگی است. از بس مدام در گوشه و کنار، کسی چیزی گفت و دیگران به او تشر نزدند! هی گفتند: چه مانع دارد که ما با اسرائیل صحبت کنیم دیگر!

نگفتند: «دشمن ِ غاصب»:

نگفتند: این دشمن ِ غاصبست. این در خانه یِ فلسطینیها نشسته است.

چه مذاکر ه ای؟! مذاکره یِ با او، اینست که بگویند:

فلان فلان شده، از خانه ما