فلسطین از منظرحضرت آیت الله العظمی خامنه ای (مدظلّه العالی) رهبر معظم انقلاب اسلامی صفحه 263

یعنی توده یِ مردمست و الا، چند دولت، در فلان کنفرانس که در فلان گوشه یِ دنیا برگزار می شود، بنشینند و قطعنامه ای هم صادر کنند. اهمیَّتی نمی دهند! صد قطعنامه هم صادر کنند، بی نتیجه است؛، مگر علیه صهیونیست هایِ غاصب، تا کنون چندین قطعنامه صادر نشده است؟ یعنی هیچ؛ یعنی باد هوا! قطعنامه فاید ه ای ندارد. آن عاملی که قدرت هایِ استکباری را به معنای واقعی می ترساند و متوقف می کند، حضور آحاد ملتهاست. کجا بهتر از حج؟

دو میلیون مسلمان از همه یِ کشور هایِ اسلامی در آنجا جمع می شوند. از هر کدامشان بپرسی «احساس شما نسبت به گوراژده چیست؟»: خواهد گفت: «دلم می خواهد به گوراژده بروم و از مسلمانان مظلوم آنجا دفاع کنم»

حیف نیست که ما این جماعت را از دست بدهیم؟! حیف نیست اجتماعی به این خوبی که این همه می تواند برکت داشته باشد و جان این همه مسلمان را نجات دهد، از دست برود؟! آن وقت، این سیاسی کردن حجّست؟! (1)

انتظار از دولت هایِ غیرمسلمان (اروپایی)

انتظار از دولت هایِ غیرمسلمان - عمدتاً دولت هایِ اروپایی -، اینست که در مقابل جنایاتی که علیه یک ملت - علیه مردان، علیه پیرمردان، علیه زنان، علیه نوجوانان، علیه بچه یِ چندماهه و شیرخوار - انجام می گیرد، سکوت نکنند.

چرا سکوت می کنند؟ چطور با وجود این همه جنایت، باز از آن دولت غاصب و اشغالگر حمایت می کنند؟ مگر ادّعا نمی کنند که طرفدار حقوق انسانند؟ اگر این حرف، دروغ و فریب و بازی سیاسی و وسیله ای برای چاپیدن ملت ها نیست، اینجا میدان امتحان آنست. اینجا حقوق انسان پامال می شود؛ موضع بگیرند، حرف بزنند، کار هایِ اسرائیل را تقبیح کنند و رویِ او فشار آورند.

همچنانکه برای چند مجرم یهودی که در فلان جای دنیا به خاطر یک جرم جاسوسی محاکمه می شوند، بسیج می گردند و وظیفه یِ خودشان می دانند که دخالتی بکنند و حرفی بزنند - در حالی که آنجا مجازات مجرم و کار قانونی صورت می گیرد - اینجا هم که یک ملت،