بررسی گسترده ی فقهی کذب (موضوع، احکام و موارد استثناء) صفحه 154

الطَّائِیِّ(1) عَنِ الْأَصْبَغِ بْنِ نُبَاتَهَ قَالَ: قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ - علیه السلام -: لَا یَجِدُ عَبْدٌ طَعْمَ الْإِیمَانِ حَتَّی یَتْرُکَ الْکَذِبَ هَزْلَهُ وَ جِدَّهُ.

وَ رَوَاهُ الْبَرْقِیُّ فِی الْمَحَاسِنِ عَنِ الْأَصْبَغِ بْنِ نُبَاتَهَ مِثْلَهُ.(2)

این روایت از لحاظ سند به خاطر قاسم بن عروه که توثیق ندارد، ناتمام است.

در این روایت هم مقسم کذب است، بنابراین هزل هایی را که دروغ بر آن صادق نباشد شامل نمی شود.

3. روایت حارث الاعور:

«لَا یَصْلُحُ مِنَ الْکَذِبِ جِدٌّ وَ لَا هَزْلٌ»(3)

1- رجال الشیخ الطوسی، ص339: عبد الحمید بن عواض الطائی، ثقه، من أصحاب أبی جعفر و أبی عبد الله- علیهما السلام -.
2- وسائل الشیعه، ج12، تتمه کتاب الحج، ابواب احکام العشره فی السفر و الحضر، باب140، ح2، ص250 و الکافی، ج2، ص340.
3- همان، ح3 و الامالی، ص419: مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ فِی الْمَجَالِسِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ یَحْیَی عَنْ أَبِیهِ عَنْ یَعْقُوبَ بْنِ یَزِیدَ عَنْ زِیَادِ بْنِ مَرْوَانَ الْقَنْدِیِّ عَنْ أَبِی وَکِیعٍ عَنْ أَبِی إِسْحَاقَ السَّبِیعِیِّ عَنِ الْحَارِثِ الْأَعْوَرِ عَنْ عَلِیٍّ- علیه السلام - قَالَ: لَا یَصْلُحُ مِنَ الْکَذِبِ جِدٌّ وَ لَا هَزْلٌ وَ لَا أَنْ یَعِدَ أَحَدُکُمْ صَبِیَّهُ ثُمَّ لَا یَفِیَ لَهُ إِنَّ الْکَذِبَ یَهْدِی إِلَی الْفُجُورِ وَ الْفُجُورَ یَهْدِی إِلَی النَّارِ وَ مَا یَزَالُ أَحَدُکُمْ یَکْذِبُ حَتَّی یُقَالَ کَذَبَ وَ فَجَرَ وَ مَا یَزَالُ أَحَدُکُمْ یَکْذِبُ حَتَّی لَا یَبْقَی مَوْضِعَ إِبْرَهٍ صِدْقٌ فَیُسَمَّی عِنْدَ اللَّهِ کَذَّابا.