بررسی گسترده ی فقهی: قمار، قیادت، قیافه، کهانت و ... صفحه 136

شود) میسر است؛ یعنی مصداق آیه ی شریفه ی <إِنَّمَا الْخَمْرُ وَ الْمَیْسِرُ وَ الْأَنْصابُ وَ الْأَزْلامُ رِجْسٌ مِنْ عَمَلِ الشَّیْطانِ فَاجْتَنِبُوهُ>(1) است و باید از آن اجتناب کرد. دلالت این روایت بر حرمت لعب به غیر آلات قمار مع الرهن تمام است.

_ مکاتبه ی ابراهیم بن عَنبسه :

وَ [محَمَّدُ بْنُ مَسْعُودٍ الْعَیَّاشِیُّ فِی تَفْسِیرِه] عَنْ حَمْدَوَیْهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَی قَالَ: کَتَبَ إِبْرَاهِیمُ بْنُ عَنْبَسَهَ یَعْنِی إِلَی عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدٍ- علیهما السلام - إِنْ رَأَی سَیِّدِی وَ مَوْلَایَ أَنْ یُخْبِرَنِی عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ <یَسْئَلُونَکَ عَنِ الْخَمْرِ وَ الْمَیْسِرِ> الْآیَهَ فَمَا الْمَیْسِرُ جُعِلْتُ فِدَاکَ؟ فَکَتَبَ کُلُّ مَا قُومِرَ بِهِ فَهُوَ الْمَیْسِرُ وَ کُلُّ مُسْکِرٍ حَرَامٌ.(2)

عیاشی در تفسیرش این روایت را با سند صحیحی نقل می کند. در مورد نسخه ی تفسیر عیاشی اگر اطمینان پیدا شود که مثل بقیه ی کتب معروف نسخه های آن در میان علماء بوده، این روایت صحیحه می شود، ولی اگر چنین اطمینانی نباشد به عنوان مؤید است که هرچه با آن قمار شود میسر است.

1- سوره ی مائده، آیه ی90: (یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا إِنَّمَا الْخَمْرُ وَ الْمَیْسِرُ وَ الْأَنْصابُ وَ الْأَزْلامُ رِجْسٌ مِنْ عَمَلِ الشَّیْطانِ فَاجْتَنِبُوهُ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُون)
2- وسائل الشیعه، ج17، کتاب التجاره، أبواب ما یکتسب به، باب104، ح11، ص326 و تفسیر العیاشی، ج1، ص106.