بررسی گسترده ی فقهی: قمار، قیادت، قیافه، کهانت و ... صفحه 161

قاعده ی «کل ما یضمن بصحیحه یضمن بفاسده» ندارد؛ زیرا تصرّفی نکرده اند تا ضامن باشند.

نقد کلام مرحوم امام- قدس سره -

در نقد کلام مرحوم امام می گوییم این احتمالی که ایشان مطرح کردند گرچه مشکل را حلّ می کند، ولی واقعیت آن است که با ظاهر روایت سازگار نیست؛ زیرا حضرت می فرمایند «لَا شَیْ ءَ فِی الْمُؤَاکَلَهِ مِنَ الطَّعَامِ مَا قَلَّ مِنْهُ وَ مَا کَثُرَ» و ظهور در این دارد که مؤاکله ی خارجی اتفاق افتاده است.

تأمّلی دیگر در صحیحه ی معمّر بن خلاد برای اثبات حرمت تکلیفی مراهنه بر لعب به غیر آلات قمار

قبل از این که کلام نهایی را درباره ی صحیحه ی محمد بن قیس بیان کنیم، لازم است تأملی دیگر در صحیحه ی معمّر بن خلاد و مکاتبه ی ابراهیم بن عنبسه که عمده ی دلیل ما بر اثبات حرمت تکلیفی مراهنه در لعب به غیر آلات معدّه ی للقمار بود، داشته باشیم.

در صحیحه ی معمّر بن خلاد امام- علیه السلام - فرمودند: «النَّرْدُ وَ الشِّطْرَنْجُ وَ الْأَرْبَعَهَ عَشَرَ بِمَنْزِلَهٍ وَاحِدَهٍ وَ کُلُّ مَا قُومِرَ عَلَیْهِ فَهُوَ مَیْسِر»(1) و در مکاتبه ی ابراهیم بن عنبسه _ که گفتیم بعید نیست

1- وسائل الشیعه، ج17، کتاب التجاره، أبواب ما یکتسب به، باب104، ح1، ص324 و الکافی، ج6، ص435.