بررسی گسترده ی فقهی: قمار، قیادت، قیافه، کهانت و ... صفحه 167

شده، ولی با این حال نجاشی ایشان را توثیق کرده است.(1) در مورد اتهام به بازی شطرنج هم می توانیم بگوییم:

اولاً: ثابت نیست این اتهام از طرف اشخاص قابل اعتماد زده شده باشد، شاید بین طائفه ی آل أعین و حفص بن البختری که دعوا و نَبْوه ای بوده، باعث شده این حرف را بزنند.

ثانیاً: شاید اگر هم بازی کرده، بعدش توبه کرده ولی فقط بازی کردن او را نقل کرده اند.

ثالثاً: شاید جزء کسانی بوده که لعب بدون رهن را حرام نمی دانسته است.(2)

در این روایت امام صادق- علیه السلام - می فرمایند: «لا سَبَقَ إِلَّا فِی خُفٍّ أَوْ حَافِرٍ أَوْ نَصْلٍ»، «سبق» را می توانیم هم به سکون «باء» و هم به فتح آن بخوانیم. اگر به سکون «باء» باشد مصدر است و به معنای مسابقه است و اگر به فتح «باء» باشد به معنای آن جُعلی است که مسابقه دهندگان وسط می گذارند. هر کدام باشد _ چه سَبَق باشد

1- رجال النجاشی، ص134: حفص بن البختری مولی، بغدادی، أصله کوفی، ثقه، روی عن أبی عبد الله و أبی الحسن- علیهما السلام -، ذکره أبو العباس. و إنما کان بینه و بین آل أعین نبوه فغمزوا علیه بلعب الشطرنج.
2- رابعاً: ارتکاب حرامی مثل لعب به شطرنج، ضربه به وثاقت وی نمی زند. (امیرخانی)