بررسی گسترده ی فقهی: قمار، قیادت، قیافه، کهانت و ... صفحه 181

این کلام اخیر شیخ، مورد تأمل واضح است؛ زیرا مسابقات بدون عوض فراوان است و هرگز در ندرت به گونه ای نیست که موجب رفع ید از اطلاق روایت شود. حقیقت آن است که حسنه ی کالصحیحه ی حفص، یا ظاهر در حرمت وضعی مسابقه ی با عوض است و یا ظاهر در حرمت تکلیفی مطلق مسابقه (به غیر از سه مورد)، و در نتیجه به مقتضای علم اجمالی باید احتیاط کرد.

ولی از آن جا که حرمت تکلیفی مطلق مسابقه حتّی در مثل حفظ شعر یا رسیدن به مقصد یا رساندن پیغام به اشخاص دور یا رؤیت هلال معهود نیست؛ زیرا اگر مثل این امور حرام بود، به خاطر کثرت ابتلاء به آن به نحو بارزی در روایات و سیره ی مسلمین آشکار می شد، در حالی که چنین چیزی وجود ندارد، پس معلوم می شود مصححه ی حفص بیان کننده ی حرمت مطلق مسابقه نیست.

آیا از صحیحه ی ابن البختری می توان استفاده ی جواز رهان در ادوات جنگی امروزی کرد؟

اشاره

در این روایت که می فرماید: رهان در خُف، حافر و نصل جایز است، آیا خُف، حافر و نصل بما هو خُف و حافر و نصل مراد است یا از آن جهت که در جنگ استفاده می شوند؟ اگر از آن جهت که در جنگ استفاده می شوند مراد باشد و حکمت این رهان،