بررسی گسترده ی فقهی: قمار، قیادت، قیافه، کهانت و ... صفحه 194

_ حسنه ی کالصحیحه ی حفص بن البختری:

وَ [مُحَمَّدُ بْنُ یَعْقُوبَ] عَنْ عَلِیِّ بْنِ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ حَفْصِ بْنِ الْبَخْتَرِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ- علیه السلام - أَنَّهُ کَانَ یَحْضُرُ الرَّمْیَ وَ الرِّهَانَ.(1)

این روایت از لحاظ سند تمام است.

حفص بن البختری نقل می کند که امام صادق- علیه السلام - در رمی و رهان حاضر می شدند.

مراد از «الرَّمْیَ» در این روایت، مسابقه ی رمی است نه رمی جنگ؛ زیرا سابقه نداشته که حضرت در جنگی حاضر شوند. «الرِّهَانَ» هم قرینه ی بر مسابقه است.

نتیجه گیری از روایات کتاب سبق و رمایه

اشاره

روایاتی که ذکر شد هیچ زمینه ای به ما نمی دهد و دلالتی بر مطلب ندارد. بله فقط می توان یک استیناس کلّی کرد که در مورد حرب است، بنابراین چیزی از این روایات به دست نمی آید و مناسب است در خود روایاتی که می فرماید «لَا سَبَْقَ إِلَّا فِی خُفٍّ أَوْ حَافِرٍ أَوْ نَصْلٍ یَعْنِی النِّضَالَ» بیشتر تأمل کنیم.

1- . همان، ح4، ص252 و الکافی، ج5، ص50.