بررسی گسترده ی فقهی: قمار، قیادت، قیافه، کهانت و ... صفحه 218

آخُذُ» می کنند، ولی در مورد شهادت فاسق تعبیر را عوض می کنند و می فرمایند: «وَ لَا أَقْبَلُ شَهَادَهَ الْفَاسِقِ إِلَّا عَلَی نَفْسِه».

و اگر هم احتمال دوم اظهر نباشد، مردد بین این دو احتمال می شود، لامحاله به قدر متیقن اخذ می شود و قدر متیقن، آن است که کلامش در مورد قیافه پذیرفته نمی شود، ولی فسق او اثبات نمی شود.

بنابراین با این روایت، حرمت قیافه ثابت نمی شود.

3. روایت أَبی بصیر:

حَدَّثَنَا أَبِی رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ حَدَّثَنَا سَعْدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ یَعْقُوبَ بْنِ یَزِیدَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ أَبِی حَمْزَهَ عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ- علیه السلام - قَالَ: مَنْ تَکَهَّنَ أَوْ تُکُهِّنَ لَهُ فَقَدْ بَرِئَ مِنْ دِینِ مُحَمَّدٍ- صلی الله علیه و آله و سلم - قُلْتُ: فَالْقِیَافَهُ؟ قَالَ: مَا أُحِبُّ أَنْ تَأْتِیَهُمْ وَ قَلَّ مَا یَقُولُونَ شَیْئاً إِلَّا کَانَ قَرِیباً مِمَّا یَقُولُونَ وَ قَالَ: الْقِیَافَهُ فَضْلَهٌ مِنَ النُّبُوَّهِ ذَهَبَتْ فِی النَّاسِ.(1)

این روایت از لحاظ سند به خاطر علی بن أبی حمزه بطائنی(2)

1- الخصال، ج1، ص19.
2- رجال الکشی، ص404: قَالَ ابْنُ مَسْعُودٍ، سَمِعْتُ عَلِیَّ بْنَ الْحَسَنِ: ابْنُ أَبِی حَمْزَهَ کَذَّابٌ مَلْعُونٌ، قَدْ رَوَیْتُ عَنْهُ أَحَادِیثَ کَثِیرَهً، وَ کَتَبْتُ تَفْسِیرَ الْقُرْآنِ کُلَّهُ مِنْ أَوَّلِهِ إِلَی آخِرِهِ، إِلَّا أَنِّی لَا أَسْتَحِلُّ أَنْ أَرْوِیَ عَنْهُ حَدِیثاً وَاحِداً.