بررسی گسترده ی فقهی: قمار، قیادت، قیافه، کهانت و ... صفحه 24

این روایت دلالت بر حرمت وضعی قمار دارد و نیز از آن برداشت می شود که قمار بدون رهن نبوده است؛ چون یک چیزی در قمار برده که حضرت آن را قی کردند.

3. روایت الحسن بن علی الْوَشَّاء:

وَ عَنْهُمْ [مُحَمَّدُ بْنُ یَعْقُوبَ عَنْ عِدَّهٍ مِنْ أَصْحَابِنَا] عَنْ سَهْلٍ عَنِ الْوَشَّاءِ عَنْ أَبِی الْحَسَنِ- علیه السلام - قَالَ: سَمِعْتُهُ یَقُولُ: الْمَیْسِرُ هُوَ الْقِمَارُ.(1)

این روایت از لحاظ سند به خاطر سهل بن زیاد ناتمام است.

حسن بن علی الوشاء می گوید: از امام کاظم- علیه السلام - شنیدم که فرمودند: میسر همان قمار است.

میسر در این روایت اشاره به آیه ی شریفه ی <یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا إِنَّمَا الْخَمْرُ وَ الْمَیْسِرُ وَ الْأَنْصابُ وَ الْأَزْلامُ رِجْسٌ مِنْ عَمَلِ الشَّیْطانِ فَاجْتَنِبُوهُ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُون>(2) است؛ یعنی مراد از میسری که خداوند آن را رجس دانسته و از عمل شیطان است و باید از آن اجتناب شود، همان قمار است، پس از هر قماری باید اجتناب کرد. البته این

1- وسائل الشیعه، ج17، کتاب التجاره، أبواب ما یکتسب به، باب35، ح3، ص165 و الکافی، ج5، ص124.
2- سوره ی مائده، آیه ی90.