بررسی گسترده ی فقهی: قمار، قیادت، قیافه، کهانت و ... صفحه 256

عَلِیِّ بْنِ أَبِی حَمْزَهَ عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ- علیه السلام - قَالَ: مَنْ تَکَهَّنَ أَوْ تُکُهِّنَ لَهُ فَقَدْ بَرِئَ مِنْ دِینِ مُحَمَّدٍ- صلی الله علیه و آله و سلم - قُلْتُ: فَالْقِیَافَهُ؟ قَالَ: مَا أُحِبُّ أَنْ تَأْتِیَهُمْ وَ قَلَّ(1) مَا یَقُولُونَ شَیْئاً إِلَّا کَانَ قَرِیباً مِمَّا یَقُولُونَ وَ قَالَ: الْقِیَافَهُ فَضْلَهٌ مِنَ النُّبُوَّهِ ذَهَبَتْ فِی النَّاسِ.(2)

ابوبصیر از امام صادق- علیه السلام - نقل می کند که فرمودند: کسی که تکهّن کند یا برای او تکهّن شود [البته با تقاضای خودش] از دین حضرت محمد- صلی الله علیه و آله و سلم - برائت جسته است. عرض کردم پس قیافه چی؟ حضرت فرمودند: دوست ندارم پیش قیافه شناس بروی و کم است چیزی که می گویند إلا آن که قریب به آن چه که می گویند می باشد. سپس فرمودند: قیافه سرریزی از نبوّت است که در میان مردم رفته است.

دلالت این روایت بر حرمت عمل کهانت و نیز طلب کهانت، آن هم با تعبیر شدید «فَقَدْ بَرِئَ مِنْ دِینِ مُحَمَّدٍ- صلی الله علیه و آله و سلم -» تمام است.

3. روایت نصر بن قابوس:

وَ عَنْهُ [مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ فِی الْخِصَالِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ] عَنِ الصَّفَّارِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ

1- در نسخه ی وسائل عبارت «قیل» آمده که حضرت استاد دام ظله در مبحث حرمت قیافه فرمودند ظاهراً نسخه ی وسائل اشتباه است.
2- الخصال، ج1، ص19.