بررسی گسترده ی فقهی: قمار، قیادت، قیافه، کهانت و ... صفحه 278

ادلّه ی حرمت مدح من لایستحق المدح أو یستحق الذم

1. عقل

اشاره

مرحوم شیخ می فرماید مدح کسی که مستحق مدح نیست یا مستحق ذم است، عقلاً قبیح است که قاعدتاً مراد ایشان استقلال عقل به قبح چنین مدحی است.

نقد

در نقد این استدلال می گوییم: اگر بر چنین مدحی عناوین محرّم دیگری مانند کذب، إغراء به جهل، إعانه ی ظالم و ... منطبق نگردد و فقط بما هو مدح لمن لا یستحق المدح أو یستحق الذم باشد، نمی توانیم تصدیق کنیم عقلاً به حدّی قبیح است که فاعل آن مستحق آتش بوده و معیار حرمت را دارد. بله، اگر عناوین دیگری بر آن منطبق شود، آن بحث دیگری است.

2. کتاب

اشاره

تمسک به آیه ی شریفه ی:

<وَ لا تَرْکَنُوا إِلَی الَّذینَ ظَلَمُوا فَتَمَسَّکُمُ النَّارُ>(1)؛

1- سوره ی هود، آیه ی 113: (وَ لا تَرْکَنُوا إِلَی الَّذینَ ظَلَمُوا فَتَمَسَّکُمُ النَّارُ وَ ما لَکُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ أَوْلِیاءَ ثُمَّ لا تُنْصَرُونَ)