بررسی گسترده ی فقهی: قمار، قیادت، قیافه، کهانت و ... صفحه 298

کلمات بعضی ذکر شده، به خاطر آن است که می دانستند کسی ابتداءاً و بدون تواطؤ چنین کاری نمی کند و معمولاً چنین اتفاق نمی افتد. به هر حال باید روایات را بررسی کنیم.

در روایات شیعه فقط دو روایت درباره ی نجش آمده است که عبارتند از:

روایات مربوط به حرمت نجش

1. روایت عبدالله بن سنان:

وَ [مُحَمَّدُ بْنُ یَعْقُوبَ] عَنْ عِدَّهٍ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ- علیه السلام - قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ- صلی الله علیه و آله و سلم -: الْوَاشِمَهُ وَ الْمُتَوَشِّمَهُ وَ النَّاجِشُ وَ الْمَنْجُوشُ مَلْعُونُونَ عَلَی لِسَانِ مُحَمَّدٍ- صلی الله علیه و آله و سلم -.(1)

واشمه و مؤتشمه و ناجش و منجوش در لسان پیامبر اکرم- صلی الله علیه و آله و سلم - لعن شدند.

واشمه و مؤتشمه را در مبحث تدلیس ماشطه توضیح دادیم.

1- وسائل الشیعه، ج17، کتاب التجاره، أبواب آداب التجاره، باب 49، ح2، ص458 و الکافی، ج5، ص559. به نظر می آید این کلام مستقیماً از امام صادق- علیه السلام - باشد؛ نه به نقل از رسول الله- صلی الله علیه و آله و سلم - چون می فرماید: ملعونون علی لسان محمد- صلی الله علیه و آله و سلم - و احتمال دارد افتادگی در حدیث باشد. (امیرخانی)