بررسی گسترده ی فقهی: قمار، قیادت، قیافه، کهانت و ... صفحه 309

شریفه این ملاک را بیان می کند؛ یعنی <لَهُمُ اللَّعْنَهُ وَ لَهُمْ سُوءُ الدّارِ> کفایت در کبیره بودن آن معصیت می کند. علاوه آن که تأییدی از امام- علیه السلام - در صحیحه ی عبدالعظیم الحسنی بر آن وارد شده که وقتی امام- علیه السلام - تعدادی از کبائر را می شمارند و از آیات کریمه بر آن استشهاد می کنند، از جمله کبائری که ذکر می کنند قطع رحم است و برای اثبات کبیره بودن آن به همین آیه ی شریفه استشهاد کرده و می فرمایند: «وَ قَطِیعَهُ الرَّحِمِ لِأَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَقُولُ <لَهُمُ اللَّعْنَهُ وَ لَهُمْ سُوءُ الدَّارِ>»(1) بنابراین اگر آیه ی شریفه بر این مورد (نمیمه) تطبیق شود، دالّ بر کبیره بودن آن است.

امّا این که آیا آیه ی شریفه بر نمیمه تطبیق می شود یا نه، می گوییم: