بررسی گسترده ی فقهی: قمار، قیادت، قیافه، کهانت و ... صفحه 31

کراهت آن و خلاف مروّت بودنش استفاده می شود _ علی القاعده نهبه ی در عروسی این چنین است که چیزی بر سر عروس می ریزند که همه بتوانند برداشت کنند _ در این صورت لفظ «لَا تَصْلُحُ» دالّ بر کراهت می شود و باید بگوییم از این روایت استفاده می شود مقامره هم کراهت دارد و یا این که «لَا تَصْلُحُ» دالّ بر معنای اعم از کراهت و حرمت است. بدین جهت می گوییم در دلالت این روایت بر حرمت جای تأمل است.

7. روایت السَّکونیّ:

وَ [مُحَمَّدُ بْنُ یَعْقُوبَ] عَنْ عَلِیِّ بْنِ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ النَّوْفَلِیِّ عَنِ السَّکُونِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ- علیه السلام - قَالَ: کَانَ یَنْهَی عَنِ الْجَوْزِ یَجِی ءُ بِهِ الصِّبْیَانُ مِنَ الْقِمَارِ أَنْ یُؤْکَلَ وَ قَالَ: هُوَ سُحْتٌ.

وَ رَوَاهُ الصَّدُوقُ بِإِسْنَادِهِ عَنِ السَّکُونِیِّ مِثْلَهُ.(1)

این روایت از لحاظ سند به خاطر نوفلی که هم در سند کلینی و هم سند صدوق(2) به سکونی واقع شده، ناتمام است.

1- وسائل الشیعه، ج17، کتاب التجاره، أبواب ما یکتسب به، باب35، ح6، ص166 و الکافی، ج5، ص123.
2- من لایحضره الفقیه، ج4، ص459: و ما کان فیه عن إسماعیل بن مسلم؛ السکونی فقد رویته عن أبی و محمد بن الحسن رضی الله عنهما عن سعد بن عبد الله عن إبراهیم بن هاشم عن الحسین بن یزید النوفلی عن إسماعیل بن مسلم السکونی.