بررسی گسترده ی فقهی: قمار، قیادت، قیافه، کهانت و ... صفحه 32

سکونی نقل می کند که امام صادق- علیه السلام - از خوردن گردویی که بچه ها از قمار می آورند، نهی می کردند و فرمودند که آن سحت است. [مقصود حرمت وضعی است.]

8. روایت إسحاق بن عمار:

وَ [مُحَمَّدُ بْنُ یَعْقُوبَ] عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ مُحَمَّدٍ(1) عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَحْمَدَ النَّهْدِیِّ عَنْ یَعْقُوبَ بْنِ یَزِیدَ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَبَلَهَ عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ- علیه السلام -: الصِّبْیَانُ یَلْعَبُونَ بِالْجَوْزِ وَ الْبَیْضِ وَ یُقَامِرُونَ فَقَالَ: لَا تَأْکُلْ مِنْهُ فَإِنَّهُ حَرَامٌ.

وَ رَوَاهُ الشَّیْخُ بِإِسْنَادِهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ یَعْقُوبَ.(2)

این روایت از لحاظ سند به خاطر محمد بن احمد النهدی ناتمام است. ایشان از حیثی توثیق و از حیثی تضعیف شده است و اگر کسی بتواند وثاقت او را با توثیق کشی ثابت کند و کلماتی که نجاشی در مورد او گفته مشکل آفرین نباشد، روایت موثقه می شود.(3)

1- مراد از الحسین بن محمد که در ابتدای سند مرحوم کلینی می آید، حسین بن محمد بن عامر است که اشعری قمی و ثقه است.
2- وسائل الشیعه، ج17، کتاب التجاره، أبواب ما یکتسب به، باب35، ح7، ص166 و الکافی، ج5، ص124.
3- رجال النجاشی، ص341: محمد بن أحمد بن خاقان النهدی أبو جعفر القلانسی المعروف بحمدان، کوفی، مضطرب. له کتب، منها: کتاب المواقیت فی الصلاه، کتاب فضل الکوفه، کتاب النوادر. أخبرنا أبو عبد الله بن شاذان قال: حدثنا أحمد بن محمد بن یحیی، عن أبیه، عن حمدان. ü رجال الکشی، ص530: قَالَ أَبُو عَمْرٍو: سَأَلْتُ أَبَا النَّضْرِ مُحَمَّدَ بْنَ مَسْعُودٍ، عَنْ جَمِیعِ هَؤُلَاءِ فَقَالَ أَمَّا عَلِیُّ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ فَضَّالٍ: فَمَا رَأَیْتُ فِیمَنْ لَقِیتُ بِالْعِرَاقِ وَ نَاحِیَهِ خُرَاسَانَ أَفْقَهَ وَ لَا أَفْضَلَ مِنْ عَلِیِّ بْنِ الْحَسَنِ بِالْکُوفَهِ، وَ لَمْ یَکُنْ کِتَابٌ عَنِ الْأَئِمَّهِ عَلَیْهِمُ السَّلَامُ مِنْ کُلِّ صِنْفٍ إِلَّا وَ قَدْ کَانَ عِنْدَهُ، وَ کَانَ أَحْفَظَ النَّاسِ، غَیْرَ أَنَّهُ کَانَ فَطَحِیّاً یَقُولُ بِعَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ، ثُمَّ بِأَبِی الْحَسَنِ مُوسَی- علیه السلام - وَ کَانَ مِنَ الثِّقَاتِ وَ ذُکِرَ: أَنَّ أَحْمَدَ بْنَ الْحَسَنِ کَانَ فَطَحِیّاً أَیْضاً. وَ أَمَّا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ الطَّیَالِسِیُّ: فَمَا عَلِمْتُهُ إِلَّا خَیِّراً ثِقَهً، وَ أَمَّا الْقَاسِمُ بْنُ هِشَامٍ: فَقَدْ رَأَیْتُهُ فَاضِلًا خَیِّراً، وَ کَانَ یَرْوِی عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ، وَ أَمَّا مُحَمَّدُ بْنُ أَحْمَدَ النَّهْدِیُّ: وَ هُوَ حَمْدَانُ الْقَلَانِسِیُّ کُوفِیٌّ فَقِیهٌ ثِقَهٌ خَیِّرٌ وَ أَمَّا ... .