بررسی گسترده ی فقهی: قمار، قیادت، قیافه، کهانت و ... صفحه 329

داد؛ زیرا شاید از باب این که چون آن زمان ها زنانِ نوحه گر میان نامحرمان هم می خواندند، چنین حکمی دارد. بنابراین نمی توانیم بگوییم اطلاق دارد.

_ حدیث مناهی:

وَ [مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْن] بِإِسْنَادِهِ عَنْ شُعَیْبِ بْنِ وَاقِدٍ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ زَیْدٍ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ آبَائِهِ- علیهم السلام - عَنِ النَّبِیِّ- صلی الله علیه و آله و سلم - فِی حَدِیثِ الْمَنَاهِی نَهَی عَنِ الرَّنَّهِ عِنْدَ الْمُصِیبَهِ وَ نَهَی عَنِ النِّیَاحَهِ وَ الِاسْتِمَاعِ إِلَیْهَا وَ نَهَی عَنْ تَصْفِیقِ الْوَجْهِ.(1)

امام صادق- علیه السلام - از آباء طاهرینشان- علیهم السلام - از پیامبر اسلام- صلی الله علیه و آله و سلم - نقل کردند که حضرت نهی فرمودند از ناله زدن هنگام مصیبت و نهی فرمودند از نیاحت و استماع به آن و نهی فرمودند از زدن صورت.

دلالت این روایت بر حرمت نیاحت و استماع آن روشن است، امّا از لحاظ سند به خاطر شعیب بن واقد و الحسین بن زید ناتمام است.(2)

1- همان، ح11 و من لا یحضره الفقیه، ج4، ص3.
2- معجم رجال الحدیث، ج9، ص34: ثم إن شعیب بن واقد لم یذکر فی کتب الرجال فهو مجهول. و قد ذکرنا غیر مره أن ذکر الصدوق طریقه إلی أحد لا یدل علی وثاقته أو حسنه. ü رجال النجاشی، ص52: الحسین بن زید بن علی بن الحسین أبو عبد الله یلقب ذا الدمعه. کان أبو عبد الله- علیه السلام - تبناه و رباه و زوجه ببنت (بنت) الأرقط، روی عن أبی عبد الله و أبی الحسن- علیهما السلام -. و کتابه تختلف (یختلف) الروایه له قال أبو الحسین محمد بن علی بن تمام الدهقان: حدثنا محمد بن القاسم بن زکریا المحاربی قال: حدثنا عباد بن یعقوب عن الحسین بن زید.